Carry Slee op het witte doek

Carry Slee is in België en Nederland een echt begrip geworden. Haar boeken gaan nog steeds vlot over de toonbank. Ze zijn zelfs zo populair dat enkele van haar bestellers naar het witte doek zijn gebracht. Op deze manier bereikt Carry Slee een nog breder publiek. Vaak doen verfilmingen van boeken het verhaal geen eer aan. Is dit bij die van Carry Slee ook het geval?

Speciaal voor onze Carry Slee-week, zoek ik het voor je uit! Elke Carry Slee film wordt hieronder vermeld, behalve ‘Kappen’ Deze heb ik niet te pakken gekregen en hier kan ik dus ook niets over zeggen 😉 Onderaan geef ik nog een laatste conclusie over de films in zijn geheel.

Spijt

De film vertelt het verhaal van Jochem, een middelbare scholier die door enkelen uit zijn klas wordt gepest. Heel de klas sluit hun ogen voor dit pestgedrag. David ziet dit en weet dat dit verkeerd is, maar heeft moeite met op te staan. Vera staat wel op tegen de pesters, maar wordt dan zelf het slachtoffer van het wrede gedrag. De klassenleraar lacht gewoon mee met de klas en doet niets.  Wanneer er iets vreselijks gebeurt, heeft iedereen opeens spijt. Eigenlijk een beetje te laat.

Spijt brengt de verschrikkelijke werkelijkheid van pesten in beeld. Carry Slee laat alle kanten van pesten zien. De kant van de pester, de gepeste en van de nabije omgeving. Het is een moeilijk onderwerp dat nog steeds niet genoeg aandacht krijg. Nog steeds worden er in België en Nederland ontzettend veel kinderen gepest, zonder dat er iets aan wordt gedaan. Deze film kan al een eerste stap zijn om dit moeilijke thema tot bij de jongeren te brengen. Ik ben duidelijk niet de enige die er zo over denkt. Middelbare scholen in Vlaanderen gebruiken deze film om de conversatie over pesten met jongeren te openen. Volgens mij is dit een goed idee, want een film komt bij jongeren vaak sneller binnen dan een boek.

Ik moet toegeven dat ik ook een traantje heb moeten wegpinken doorheen de film. Toch is het een belangrijk onderwerp dat we niet uit het oog willen verliezen. Wie wil er spijt hebben zoals de klasgenoten van Jochem, of, erger nog, eindigen zoals Jochem zelf?

Lover of Loser

Eva woont samen met haar moeder, wiens vriend nog maar pas bij hen is komen wonen. Dit vindt Eva niet leuk, want ze vindt Willem maar een griezel. In haar vrije tijd ontwerpt ze T-shirts met leuke print. Zo ontmoet ze Mees die in de printshop werkt waar ze de T-shirts laat bedrukken.  De twee bewonderen elkaar vanop een afstand, maar zijn beiden te verlegen om de eerste stap te zetten.                                        Wanneer Eva met ruzie thuis vertrekt, ontmoet ze Ricardo die haar wil helpen. Wat ze niet beseft is dat Ricardo bijkomende belangen heeft om haar te helpen. Hij is dan ook een loverboy, die meisjes verkoopt. Mees ziet Ricardo en Eva vanop een afstand en vertrouwt de zaak niet. Is Mees snel genoeg om Eva uit de klauwen van Ricardo te redden?

Met Lover of Loser  wordt het thema loverboys aangehaald. Dit is een fenomeen dat zich voordoet sinds de jaren 2000 en waar tienermeisjes toch van op de hoogte moeten zijn. Carry Slee draagt haar steentje hierin bij door het verhaal van Eva te vertellen. Hopelijk brengt dit aandacht over de werkwijze van loverboys, zodat meisjes ervoor op hun hoede kunnen zijn. De tweede helft van de film lijkt het wel een thriller. Ik zat met ingehouden adem te kijken hoe het met Eva zou aflopen.

Afblijven

Dit is meteen de film voor het oudste doelpubliek. Haar andere films hebben een rating van 13+ en zelfs een enkele van 7+. Afblijven heeft een rating van 16+ op Netflix. Volgens mij heeft dit te maken met het gebruik van drugs dat de film nogal grafisch weergeeft.

Melissa danst hiphop, maar haar conservatieve ouders geloven dat ze ballet danst. Wanneer ze wordt uitgenodigd om auditie te doen in een videoclip is ze dan ook in de wolken. Door omstandigheden komt ze te laat en mag ze in haar eentje auditie doen. Daar ontmoet ze Jim, een danser die haar XTC aanbiedt zodat ze wat losser gaat dansen. Melissa wordt aangenomen en trekt steeds meer op met Jim en de andere dansers. De andere vrienden van Melissa maken zich ongerust. Melissa spijbelt en gedraagt zich helemaal anders. Melissa biecht aan Jordi op dat ze blowt en XTC slikt. Naarmate de tijd verstrijkt, vervalt ze steeds meer in haar verslaving met alle vreselijke gevolgen die ermee te maken hebben.

Met Afblijven haalt Carry Slee opnieuw een actueel thema aan. Druggebruik in het danscircuit en het uitgansleven is niet nieuw. Toch is het belangrijk dat er af en toe een totaalplaatje door de commerciële media wordt geschetst. Op deze manier komt het probleem opnieuw in de aandacht en wordt er overgepraat. Hopelijk wordt het dan ook minder gedaan.

Radeloos

Jara en Paco behoren tot dezelfde vriendengroep. Ze hebben allebei interesses in de kunstrichting. Paco is DJ, Jara houdt ontzettend van tekenen en hoopt op een dag naar de kunstacademie te gaan. Daarnaast doet ze ook modellenwerk. De druk van de modellenwereld om er perfect uit te zien, wordt haar te veel. Ze merkt dat ze meer opdrachten krijgt, wanneer ze minder eet. Ze begint over te geven en stapt later over op laxeermiddelen. Ze valt zo veel af dat het haar vrienden begint op te vallen.

Paco is pas zjin vader verloren en geeft zichzelf de schuld. Hij vlucht in de alcohol en sluit iedereen buiten.

Radeloos geeft een waarheidsgetrouw beeld weer van anorexia en een vlucht naar verdovende middelen tijdens de rouwverwerking. Ik vond het een super vergelijking toen ze een modellenauditie vergeleken met het verkopen van een paard of een auto. De verkopers stelden juist dezelfde vragen als de juryleden van de auditie.

Timboektoe

Dit is de enige verfilming die niet gebaseerd is op één boek, maar op een serie van boeken met de toepasselijke naam de Timboektoe-serie.                                                                                                                                                 De naam verwijst naar de Franse camping die de ouders van Isa en Kars gaan uitbaten om een nieuwe start te maken. De camping is helemaal vervallen wanneer ze er toekomen en Isa en Kars willen niets liever dan teruggaan naar Nederland. Een van Isa’s klasgenoten is de Nederlandse Jules. Hij is vorig jaar zijn moeder verloren en heeft een vader die daardoor veel drinkt. In Timboektoe volg je hun avonturen op de camping, terwijl ze proberen overeind te blijven tegenover de chique camping Paradiso.

Ik kon wel merken dat Timboektoe gebaseerd was op een serie in plaats van een standalone. Er zijn veel verhaallijnen voor één film. Waarmee ik niet wil zeggen dat het een slechte film was. Het had toffe personages en een tof verhaal.

Razend

Sven wil later regisseur worden en oefent hier alvast voor door het freerunnen van zijn vrienden op te nemen. Hij is stiekem verliefd op klasgenoot Roosmarijn. Hij probeert haar beter te leren kennen door haar auditie te laten doen voor zijn eerste film. De twee groeien naar elkaar toe en ze ontdekt dat Sven verschrikkelijke blauwe plekken heeft op zijn rug. Hij wil niet toegeven waar deze vandaan komen en verzint de smoes dat het door het freerunning komt. Roosmarijn wordt aan de andere kant lastiggevallen door een leerkracht op school. Kunnen ze elkaar helpen om hun problemen op te lossen of proberen ze het toch alleen?

In de film wordt de effectieve mishandeling vaak vervangen door getekende animaties door Sven. Hier was ik erg blij om omdat het anders erg moeilijk is om naar te kijken. Met Razend schets Carry Slee een hartverscheurend verhaal. Net zoals bij verschillende van haar andere films, heb ik hier ook een traantje moeten wegpinken.

Pijnstillers

Casper is de zoon van een alleenstaande moeder. Zijn vader heeft hij nooit gekend. Hij droomt ervan om componist te worden en wordt aangenomen bij een orkest als pianist. Het orkest doet in Praag mee aan een wedstrijd, Casper hoopt hiervoor een stuk te schrijven. Zijn moeder wordt echter gediagnostiseerd met kanker. Dit zet Casper zijn hele wereld op zijn kop.

Ik heb over vorige films al gezegd dat ze me een traantje lieten wegpinken. Dat was niets vergeleken met wat Pijnstillers me deed voelen. Ik geloof dat ik op drie verschillende momenten in tranen ben uitgebarsten. Iets aan het verhaal tussen moeder en kind, raakte me dieper dan de vorige films. Deze film brengt prachtig de lijdensweg van kanker in beeld. Eveneens als het effect dat deze slepende ziekte kan hebben op de omgeving.

Conclusie

Zeggen dat het fantastische films zijn, is een understatement. Elk van bovenstaande verhalen heeft een emotionele kern. Ik mag dan wel een watje zijn die erg kan meeleven met verhalen, maar bij vier van de zeven films te huilen is zelfs voor mij veel. Carry Slee kiest voor elk verhaal een ander actueel thema uit. Ik geloof dat de films allemaal gebruikt kunnen worden als gespreksopener met jongeren in een klassetting. Met Spijt gebeurt dit al. Ik heb alleszins genoten van mijn binge sessie. Hopelijk heb ik jullie de weg gewezen naar enkele pareltjes in onze Nederlandstalige films. Maar wanneer je toch liever het boek leest, kan dit natuurlijk ook. Ze zijn allemaal geschreven door Carry Slee.