Zo moet het zijn
blogpost,  Recensie

Zo moet het zijn – Becky Albertalli & Adam Silvera

Eerste liefdes zijn speciaal, maar het is veel te laat voor wat als… Toch?

Na Wat als dit het is hebben lezers even geduld moeten hebben om dit vervolg Zo moet het zijn te gaan lezen. Maar nu is het er en keren we terug naar het leven van Ben en Arthur.

Ben heeft ondertussen zijn eerste jaar op de universiteit overleefd. Toch is hij niet helemaal gelukkig en vraagt hij zich vaak af wat hij met zijn leven wil doen. Gelukkig is er Mario, zijn grootste lichtpuntje, die hem wat Spaans bijbrengt. Voor het eerst durft Ben naar de toekomst kijken, maar toch kan hij iemand uit zijn verleden maar niet vergeten. Arthur is na twee jaar terug in New York voor een belangrijke stage in de theaterwereld. Hij baalt dat hij zijn vriendje Mikey moet missen, maar hun relatie is sterk genoeg om dit te overleven. Dan loopt hij Ben weer tegen het lijf…

Ik heb Wat als dit het is herlezen voor ik aan dit boek begonnen om terug dichter bij Arthur en Ben te komen. De eerste keer dat ik deel één las, kwam het wel dieper bij me binnen dan de tweede keer en dat gevoel had ik met dit boek ook een beetje. Zo moet het zijn is een heerlijke contemporary voor young adults, maar maakt iets minder indruk dan zijn voorganger.

De hopeloze romanticus Arthur en de ietwat in zichzelf gekeerde Ben zijn zo verschillend, maar worden doorheen het verhaal steeds weer naar elkaar toe getrokken. Ik vond het heel fijn om terug te zijn in hun leven, inclusief in dat van hun vrienden zoals Dylan, maar ik had minder connectie met de personages dan in het eerste deel. Toch leest ook dit boek heel vlot en herken je de elementen van Albertalli en Silvera: veel humor, nog meer romantiek, een sterke vriendschap en een mooie LGBTQ-representatie.

Zo moet het zijn is een leuk vervolg op Wat als dit het is, maar voelt voor mij niet aan als een verhaal dat echt nog verteld moest worden. Het is fijn om bij Ben en Arthur terug te keren, alsof je oude bekenden tegen het lijf loopt en zo vertrouwd voelt het voor de lezer zeker ook, maar het verhaal zelf voegt weinig nieuws toe. Met de voorspelbaarheid had ik niet echt een probleem, het hoort een beetje bij dit soort verhalen en ik kan zeker genieten van de talrijke oooooh-momenten. Al had Wat als dit het is prima op zichzelf kunnen staan.

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *