Wit konijn/Rode Wolf – Tom Pollock (Marloes)

Complex spel tussen goed en kwaad

Een geliefd item binnen de thrillerhoek is het spel met goed en kwaad. Tom Pollock zet het middel dan ook met alle liefde in in de thriller Wit Konijn/Rode Wolf. De plot is ijzersterk en super complex, waardoor dethriller een waar genot wordt om te lezen.

Wit Konijn/Rode Wolf start met het moment dat Peter ’s nachts om 4 uur in de keuken staat en een porseleinen schaaltje kapot heeft gebeten. Zijn moeder vindt hem en het blijkt dat hij weer een van zijn ‘aanvallen’ gehad heeft. Zijn gedachten zijn verontrustend: ‘Ik had er niet bij verteld dat ik onder het curry stouwen expres niet naar de messen en scharen en scherpe aanrechthoeken keek; dat ik toen ik mijn tanden in het zoutvaatje zette niet het gevoel had dat er een eind kwam aan iets ergs, maar dat dit het begin was van iets nog veel ergers.’

De volgende dag vertrekt hij met zijn moeder en tweelingzus Bel naar het feest waarbij zijn moeder een belangrijke prijs zal krijgen. Vooraf spreekt hij nog even met soulmate Ingrid. Gespannen en vol tegenzin vertrekt hij naar het feest. Daar begint echter alle ellende. Zijn moeder wordt neergestoken en zijn zus Bel blijkt op slag verdwenen. Als klap op de vuurpijl wordt Peter zelf meegenomen door onbekenden. Dan start een lange zoektocht naar hetgeen eigenlijk aan de hand is.

Het eerste fragment kan een boek maken of breken en in het geval van Wit Konijn/ Rode Wolf is het antwoord duidelijk: maken. Protagonist Peter blijkt al in de eerste zinnen een zeer bijzondere jongen en hij triggert de lezer door te lezen. Zijn speciale gedachtegangen en zijn heerlijke gevoel voor humor trekken je direct over de streep: je houdt vanaf de eerste letter van hem.

Het is dan ook niet vreemd dat je vanaf het moment dat het drama zich voltrekt met Peter meeleeft. Net als hij wil je weten wat er aan de hand is en hoe je uit de gevaarlijke situatie moet komen. Van dit effect maakt Tom Pollock effectief gebruik. Hij creëert een situatie waarbij waan en werkelijkheid door elkaar lopen en speelt handig met het middel ‘goed en kwaad’. Keer op keer zet hij de lezer op het verkeerde been en werpt hij een scherm van mist op.

Bovendien weet hij het verhaal in het ‘heden’ op het juiste moment open te breken door herinneringen van Peter te beschrijven. Op die manier krijg je als lezer langzaam inzicht in de relaties, verhoudingen en beweegredenen, terwijl je tegelijkertijd nagelbijtend wacht op een nieuw stuk uit het heden.

Hoe verder je vordert in het verhaal, hoe bizarder het verloop is. Toch lijkt het op geen enkele wijze gekunsteld. Pollock slaagt er goed in actiespanning, creativiteit en originaliteit samen te laten gaan, zonder een gedwongen verhaallijn op te werpen. Zeker tegen de slotpassages van Wit Konijn/Rode Wolf verdwijn je als lezer in een wereld vol actie, geweld en spannende momenten.

Uiteindelijk blijft Wit Konijn/Rode Wolf na de slotzinnen nog even doorzingen in je hoofd. Pollock heeft met zijn thriller de YA-afdeling thrillers weer een beetje interessanter gemaakt.