Verslingerd – Susanne van den Beukel

Gwen leeft een beetje in haar eigen wereld. Ze is vooral bezig met tekenen, zowel thuis als op school. Thuis doet ze dat vooral om aan de situatie te ontsnappen. Haar moeder is zelden thuis, maar als ze thuis is, maakt ze aan één stuk door ruzie met de stiefvader van Gwen. Het liefst kruipt ze weg in haar kamer, met de dreunende muziek van haar broer op de achtergrond uit de kamer ernaast. Gelukkig heeft ze een fijne beste vriendin met wie ze over alles kan praten: school, docenten, maar het liefst van al praten ze over jongens. Gwen is helemaal weg van Danny en ze probeert aan een date te komen. Maar dan gaat het mis…

Susanne van den Beukel bezorgde me een recensie-exemplaar van dit verhaal. Ik kende haar werk niet, maar sta altijd open voor nieuwe verhalen. De cover werkte voor mij meteen als een trigger. Deze geeft op het eerste zicht weinig prijs, maar het beeld van de verlaten schommel zet de lezer toch meteen aan het denken. En na het lezen van Verslingerd kan alleen gezegd worden dat de cover meesterlijk bij het verhaal past.

Vanaf de eerste bladzijde wordt de lezer meegenomen in een verhaal waar nog veel onduidelijkheden zijn. In het begin volgt de lezer Gwen in haar volwassenleven en ontstaan er veel vragen bij wat ze doet en wat er in haar verleden is gebeurd. Gelukkig keert Gwen, samen met lezer, terug naar haar verleden. Deze terugblik, die niet echt een flashback te noemen is omdat eigenlijk alle verdere hoofdstukken focussen op haar jeugd, geeft wel een extra dimensie aan dit boek, dat dit wel kon gebruiken.

Clichés in verhalen zijn soms moeilijk te omzeilen, maar af en toe wordt een verhaal daardoor te voorspelbaar. Helaas zitten er in dit boek ook zo van die delen die de lezer niet naar het puntje van zijn stoel dwingt omdat heel duidelijk voelbaar is wat er gaat gebeuren. En toch laat Van den Beukel-Hendriks zien dat ze echt kan schrijven. Op sommige momenten is het verhaal zo écht, zo menselijk, maar ook zo pijnlijk dat de lezer toch op een positieve manier wordt overweldigd. Het jeugdleven bevat een veel diepere bodem dan op het eerste zicht misschien lijkt of blijkt uit de korte inhoud, maar het bevat zoveel goede elementen en is even hartverscheurend als hartverwarmend.

Er zijn zeker hier en daar nog werkpunten aan dit verhaal, vooral wat betreft voorspelbaarheid en clichématigheid, maar toch zitten er prachtige elementen in die zeker mooi naar de voorgrond komen en op de juiste manier worden uitgewerkt door de auteur. Ik ben benieuwd of ze in verder werk kan doorgroeien. Ik zie alleszins mogelijkheden!