Nieuwe maan – Sarah Crossan

Terwijl Ed in de gevangenis wacht op zijn doodstraf, probeert zijn jongere broer Joe er alles aan te doen om ‘hen’ tegen te houden. Tien jaar lang hebben de broers elkaar al niet gezien en Joe probeert wanhopig hun disfunctionele gezin, dat steeds verder uit elkaar valt, bij elkaar te houden. Wanneer het slechte nieuws komt dat de executiedatum van Ed is vastgelegd, besluit Joe dat hij zijn broer nog één keer wil ontmoeten. Zonder nadenken vertrekt hij naar Texas en met een rugzak vol hoop, maar zonder geld of plan, gaat hij op zoek naar de gevangenis waar Ed wordt vastgehouden. Met elke stap komt de datum dichterbij, maar ontstaat er ook nieuwe hoop…

Crossan schreef eerder Een waarmee ze in Nederland de Dioraphte Literatour Prijs won. En na alle lovende reacties over dat boek, had Nieuwe maan heel wat verwachtingen in te lossen. Maar vanaf het moment dat de lezer de cover ziet en de achterflap leest, lijkt dat meteen goed te zitten. De cover is duister, maar origineel dankzij de inkeping die leidt naar een volle maan.

De schrijfstijl in dit boek is bijzonder en binnen het genre young adult zeker opvallend. Crossan schrijft in vrije versvorm waardoor het lijkt alsof je gedichten leest die allemaal bij elkaar horen en elkaar opvolgen. Op die manier accentueert de auteur woorden die er volgens haar echt toe doen en die de lezer zeker niet mag vergeten te lezen. Deze schrijfstijl zorgt ervoor dat het boek leest als een trein, maar ook dat je nog dichter op de huid van het hoofdpersonage gaat zitten en dat maakt alles nog realistischer.

De auteur probeert er voor te zorgen dat de zwarte zwaarte dat het thema met zich meedraagt een positieve noot van hoop krijgt meegegeven. Toch moet ik toegeven dat ik naarmate het einde van het boek naderde het niet droog heb kunnen houden. De allesverpletterende realiteit en de manier waarop een familie die al volledig uit elkaar is gevallen, elkaar terugvindt in de duisterste momenten van hun leven, slaat alles. Een rollercoaster van emoties raast door je heen en na het dichtslaan van het boek, blijf je verbaasd, geraakt, maar vooral gebroken achter.

Nieuwe maan raakte me tot in het diepst van mijn hart. Ik heb zelden een young adult gelezen die zo boven alle andere uitsteekt als het op vorm en schrijfstijl aankomt en die daarbovenop zo sterk, zo menselijk en zo verdomd hard binnenkomt. Crossan schreef een parel van een boek dat niemand mag missen.