Meisje van glas – Born Van den Eynde (Team Mortis, #12) (Blogtour)

Heb je nog niet alle delen gelezen in de reeks van Team Mortis? Dan sla je de korte inhoud misschien beter over.

Murano, Italië. In de prachtige stad, gekend voor de glasblazerij, breekt paniek los wanneer twee populaire tieners verdwijnen en op sociale media verschijnen in gruwelijke taferelen. Het meisje wordt van binnenuit opengereten door een geplaatst marteltuig dat langzaam haar dood lijkt te worden. Er is een hoofdverdachte, een zeventienjarig Pools meisje, maar het is onmogelijk dat zij achter de verdwijningen zit: ze zit sinds een auto-ongeluk in een instelling en leeft als een plant. Erika, Nielsen en Felix worden op de zaak gezet wanneer twee leden uit Team Mortis worden vermoord. Andreas kan niet anders dan lijdzaam toekijken hoe zijn drie beste vrienden aan de nieuwe case starten en hij verder revalideert. Maar ze zouden zijn hulp nog wel eens hard nodig kunnen hebben…

Wat ben ik toch altijd gelukkig als er een nieuwe Team Mortis verschijnt! Deel twaalf ondertussen in de reeks en ik ben het nog lang niet beu!

Waar ik bij dit boek wel een beetje moeite mee had was de intro. Het duurde even voor ik echt in het verhaal zat en dat heeft waarschijnlijk te maken met de hoeveelheid aan namen en plaatsen in een vreemde taal. Je volgt het verhaal in boek twaalf vanuit een aantal verschillende perspectieven: het team, de twee verdwenen tieners, het Poolse meisje… De namen van het team ken je uiteraard al als je de vorige delen hebt gelezen, maar alle andere namen zijn nieuw en zijn een beetje overrompelend. Zeker ook omdat een groot deel van de namen Pools zijn, wat het niet makkelijker maakt. Voeg daar de Italiaanse plaatsnamen aan toe en de lezer raakt af en toe de weg kwijt.

Gelukkig duurt het niet al te lang tot je als lezer dan echt in het verhaal zit en vanaf dat moment laat het boek je niet meer los. Zoals we gewoon zijn uit de andere verhalen ligt het verteltempo hoog en is het zo vlot geschreven dat je niet anders kan dan verder lezen. Naar het einde toe voel je de climax naderen en zit je als lezer op het puntje van je stoel. Van den Eynde is een meester in het laten samenvloeien van verhaallijnen in de allerlaatste hoofdstukken, waardoor dan pas duidelijk wordt hoe alles in elkaar zit. In dit boek wordt voor het eerst heel duidelijk de link gemaakt naar eerdere verhalen en cases en dat maakt het voor lezers en fans van het eerste uur alleen maar leuker natuurlijk.

Meisje van glas is net zoals de elf voorgangers een vlot geschreven verhaal met geweldige personages en een heerlijk spannende case. Pas op het einde vallen alle puzzelstukjes in elkaar en kan je als lezer niet anders dan uitkijken naar boek dertien. Want dat dat er moet komen, staat buiten kijf.