Leugens – T.M. Logan (Liselore)

‘Het is een mama-auto.’ Die zin haalt Joe Lynch zijn leven overhoop. Joe is net zijn zoontje William gaan ophalen op school, wanneer zijn zoon een mama-auto ziet. William, die vijf jaar is, is geobsedeerd door auto’s. Hij doet dan ook niets liever dan in de auto kijken naar andere auto’s en de merken opnoemen. Tot op die donderdag, wanneer William een mama-auto ziet. Joe denkt in eerste instantie nog dat William een gelijkaardige Ford heeft gezien, maar niets blijkt minder waar wanneer Joe de nummerplaat van de auto kan zien en die blijkt te matchen met die van zijn vrouw Mel. Joe beslist om de auto, en Mel, te achtervolgen. Wat hij niet beseft is dat dat moment zijn leven zal veranderen. Mel rijdt namelijk een parkeergarage in en stapt een lift in. Joe volgt haar, met William aan zijn zijde. Hij ziet Mel met Ben, de man van een goede vriendin. De achtervolging wringt bij Joe, dus hij beslist terug te gaan naar huis, zoals oorspronkelijk de bedoeling was. Tot hij Ben uit de lift ziet stappen en wilt vragen wat die geheime meeting in de lobby te betekenen had. Beide mannen geraken in een gevecht en slechts één van hen verlaat de parkeergarage.

Eenmaal thuis keert Joe toch terug naar de parkeergarage. Ben gaf namelijk geen teken van leven toen Joe hem daar achterliet. Al zal Joe Ben nooit terugvinden in de garage. Ben en zijn auto zijn verdwenen uit de garage. Plots worden er allemaal vreemde berichten gepost op Joe zijn Facebook en wordt hij zowat gestalkt. Hij wordt ervan verdacht Ben te hebben vermoord, maar dat kan toch helemaal niet? Joe gaat op zoek naar de waarheid, maar het is eentje die hij liever nooit had willen weten.

Een goed boek is voor mij niet altijd een dik boek. In dit geval wreekt de dikte zich op mijn leesplezier. In het begin heb ik nog erg veel zin om het boek te lezen. Het is spannend, ik wil weten wat er gebeurt, ik ben mee in het verhaal, maar rond pagina 100 verlies ik mijn interesse. Er gebeurt amper nog iets spannends. Pas na pagina 326 vind ik de spanning terug en heb ik het boek dan ook in één ruk uitgelezen.

Op een of andere manier slaagt T.M. Logan er niet in om mij mee te slepen in deze thriller. Ik vind het verhaal voornamelijk heel erg langdradig en met teveel zijsprongen, die er uiteindelijk wel allemaal toe doen. Dit is zo’n boek waarvan ik denk: met 100 pagina’s minder had ik het pakken interessanter gevonden! Het hele verhaal vind ik ideaal voor een film. Zo een goede actiefilm met erg veel spanning en goede camerabeelden. Naar mijn mening is het boek ook zo geschreven. Alsof het een script zou zijn voor een goede film. Ik ben er bijna van overtuigd dat het zou werken, maar in mijn hoofd kwam de film niet op gang.

Logan heeft het in zich om goede thrillers te schrijven. Daar ben ik van overtuigd. Al kwam Leugens voor mij niet op het juiste moment in mijn leven. Ik wist me er niet in vast te bijten en het verhaal beet zich niet vast in mij. Ik moet wel toegeven dat het een verhaal is dat blijft hangen in mijn hoofd. Dat is iets dat niet elke schrijver lukt, zich hechten in mijn hoofd. Misschien moet ik het nog eens een kans geven en aandacht geven aan elk draadje dat T.M. Logan gooit, want elk draadje doet ertoe.