Kind van de rekening – Jordan Harper (Liselore)

Stel je voor dat je elf jaar oud bent. Je komt uit school en plots staat hij daar. Je vader. Je vader die je al bijna de helft van je leven niet gezien hebt, omdat hij in de gevangenis zat. Ofja, daar zou hij nu ook moeten zitten. Hij vraagt je om mee te komen. NU.

Dat is wat Polly overkomt. Nog voor ze het goed en wel beseft zit ze bij haar vader, Nate, in de auto en rijden ze weg van alles wat Polly bekend is. Wat Polly niet weet, is dat haar vader haar probeert te beschermen. Hij heeft de tweede belangrijkste persoon in de gevangenis, de broer van Crazy Craig, per ongeluk vermoord. Met als gevolg dat de belangrijkste persoon, Crazy Craig die tevens leider is van de Aryan Steel-bende, nu Nate, Polly en haar moeder dood wil. Nate besluit Polly te beschermen, koste wat het kost.

Waar andere recensies Polly voornamelijk naïef vinden, vind ik haar net heel erg dapper. Een kind van elf jaar dat in deze rollercoaster terecht komt, ervaart natuurlijk een grote schok. Al moet je in het achterhoofd houden dat Nate wel Polly’s biologische vader is en ze bijna de helft van haar leven door hem is opgevoed. Ben je dan naïef als je vertrouwt op deze persoon? Ik denk persoonlijk van niet. Ik was ook een papa’s-kindje. Ik zou alles geloven wat mijn vader me zou vertellen op die leeftijd. Harper schrijft vanuit een alwetende verteller, maar dat maakt het net interessant. Zonder in het hoofd van Polly te kunnen kijken, krijg ik wel heel erg veel vat op haar denken en doen en de hele belevenis van dit avontuur. Ik had echt het gevoel dat ik Polly voelde groeien van verlegen kind naar het kind met de scherpschuttersogen.

Het verhaal start heel erg sterk, maar vervalt over de helft in een herhaling van dezelfde handelingen. Al stoort het mij niet zozeer. Ik zat echt helemaal in het verhaal. Net door de herhaling had ik dan ook het gevoel dat ik Polly zag groeien en de band met haar vader beter begreep. Wanneer een boek me weet mee te trekken in het verhaal, heb ik weinig oog voor details die fout gaan, maar waar anderen wel mee kunnen worstelen. Het is pas wanneer ik een boek niet zo leuk vind, dat ik let op dit soort zaken en details. Een pluim voor Harper dus, want ik heb er niet eens op gelet. Het is pas na het lezen van andere meningen dat ik denk: ah ja dat klopt.

Ik vind trouwens de orginele titel She rides shotgun meer aanspreken dan deze titel Kind van de rekening. Deze titelt zegt bitter weinig over wat er komen zal. Ook de cover vind ik behoorlijk zwak. Als ik dit boek zou zien liggen in de boekenhandel, ben ik niet heel erg zeker dat ik het zou vastnemen om de flaptekst te lezen. Het is net die flaptekst die me overtuigde dit boek wel te lezen.

Dat Jordan Harper ook schrijft voor series als The mentalist verbaast me weinig. Ik vond dit boek zo ontzettend goed in elkaar zitten. De personages die er toe doen zijn diep genoeg uitgewerkt en zij die er niet toe doen nemen hun passage vluchtig. Het verhaal bevat wel wat herhaling, maar niet dat het mij stoorde. Ik zie het zo al verfilmd worden en zou meteen gaan kijken!