Horen zien zwijgen – J.D. Barker

Telkens hetzelfde patroon: een maagdelijk wit doosje, afgewerkt met een fijn zwart lint. Al vijf jaar lang vindt detective Porter dit soort doosjes met eerst een oor, daarna de ogen en als laatste de tong alvorens het slachtoffer wordt vermoord. De modus operandi van deze seriemoordenaar is elke keer dezelfde: hij ontvoert kinderen van mensen die volgens hem een straf verdienen en raakt hen zo op hun zwakste plek. Wanneer bij een verkeersongeluk opnieuw een wit doosje wordt gevonden met een oor, denken Porter en zijn collega’s dat ze Aap eindelijk te pakken hebben. Ze hebben nog 72 uur om zijn laatste slachtoffer te vinden en te bevrijden, maar toch heeft Porter zijn twijfels. Is het verkeersslachtoffer wel de moordenaar? En was het wel een ongeluk?

Horen zien zwijgen is een thriller met een gruwelijke 400 bladzijden. Wie niet opgewassen is tegen afgesneden ledematen en een enorme hoeveelheid bloed en verderf laat dit boek maar beter links liggen, maar de echte thrillerliefhebbers die wel houden van het serieuzere werk zullen van elke bladzijde genieten.

Barker brengt het verhaal vanuit meerdere perspectieven. Enerzijds volgen we Porter, die samen met zijn collega’s de zaak rond de seriemoordenaar probeert op te lossen. Daarnaast is er het perspectief van het laatste slachtoffer dat gevangen wordt gehouden door Aap. En dan is er nog het dagboek van Aap, dat bij het verkeersongeluk wordt gevonden. Door deze perspectieven te combineren krijgt de lezer het volledige verhaal vanuit verschillende invalshoeken mee en blijft het boeiend, zonder te verzwakken. Vooral het dagboek, wat duidelijk maakt hoe iemand zich kan ontpoppen tot moordenaar en wat ook toont wat een bijzonder mens Aap is, zorgt voor lugubere toevoegingen die maken dat de lezer op het puntje van zijn stoel verder leest.

Door het verhaal te brengen in korte hoofdstukken en op hoog tempo te wisselen tussen de verschillende vertellers, krijgt het verhaal een enorme vaart en lees je deze thriller in een mum van tijd uit. Een van de boeiendste aspecten is dat Barker erin slaagt het verhaal eenvoudig en duidelijk te houden, ondanks de hoeveelheid personages en verhaallijnen. We volgen namelijk niet enkel het onderzoek naar de seriemoordenaar, maar ook in het privéleven van Porter zijn er enkele dingen die uitgeklaard moeten worden en waarvan de lezer bij aanvang niet op de hoogte is.

Horen zien zwijgen is een thriller zoals je ze te weinig ziet: vreselijk luguber, van begin tot einde razend spannend én met een fantastische psychologische diepgang. Puur genot voor elke thrillerliefhebber.