Grenzeloos – Marlies Slegers (Marloes)

Nee is nooit een ja. Ook niet onder dwang.

Grenzeloos van Marlies Slegers is de nieuwste novelle in de reeks van Kluitman. De novelles – niet dik, niet duur, wel heel spannend… zo doet de bijgeleverde folder vermoeden – komen stuk voor stuk van bekende thrillerschrijvers, zoals Marion Pauw, Eva Burgers of Natasza Tardio. Slegers doet met Grenzeloos na #Sweet Sixteen opnieuw een duit in het zakje.

Het verhaal gaat over Tabitha. Wanneer ze samen met Eline naar een feest van de oudere Dox mag, komt ze in aanraking met alcohol. Veel alcohol. Net op het moment dat ze naar huis wil gaan, wordt ze gestopt door Dox zelf. De knappe jongen, sinds kort single, drinkt samen met haar nog een aantal glaasjes en wordt dan wat handtastelijk. Tabitha laat het even gaan, maar stopt hem dan.
De volgende ochtends wordt ze ineens wakker in haar bed. Ze heeft haar stapoutfit nog aan, zit onder de blauwe plekken en weet niet meer wat er gebeurd is de avond ervoor. Eline weet haar te vertellen dat ze gevallen is. Helaas is dat niet het enige. Ze heeft ook het een en ander uitgespookt met Dox, iets wat Tabitha zich geheel niet meer kan herinneren. Langzaam ontvouwt zich een immens probleem.

Het verhaal van Slegers wordt gekenmerkt door een snelle wisseling van personages. Als lezer heb je daardoor direct een informatievoorsprong, iets wat de novelle in eerste instantie ten goede lijkt te komen. Nog voor je goed en wel weet wie Tabitha is, en wat zij voor personage is, land je bij Dox, om vervolgens ook Job, Merel of zelfs Alain te ontmoeten. Weet het ene personage het even niet meer, dan weet de andere het wel. Jij als lezer overziet alles en weet precies van de hoed en de rand.

Helaas blijkt daarmee ook veel gezegd. Slegers maakt een uitermate interessant plot dat op allerlei gebieden menig lezer aan kan spreken. Enerzijds het drankgebruik, anderzijds het misbruiken van iemand, een derde kant het hebben van relaties of het behouden van vriendschappen. Helaas vertoont de uitwerking van de plot wat scheurtjes. Grootste boosdoener lijkt toch wel het beperkte aantal pagina’s te zijn. De thematiek is simpelweg te groot om in slechts 90 pagina’s ‘te vangen’. Het risico een ongeloofwaardig verhaal te maken dat samenhangt door verschillende grote sprongen en bijzondere plotwendingen ligt continu op de loer.

Helaas zien we dat terug in Grenzeloos. Zo zijn diverse toevoegingen, zoals de uitspraken van Job – ‘Ik open WhatsApp. Dit filmpje vindt Stijn, een van mijn beste vrienden, vast lachen. Hij en ik sturen elkaar altijd allerlei soorten filmpjes en foto’s’ – ietwat onrealistisch en reageren bijfiguren, zoals de moeder van Tabitha, niet altijd even logisch. Bovendien blijven de belangrijke personages door hun geringe ‘vertelruimte’ in combinatie met hun grote aantal erg vlak aan. Het zorgt ervoor dat je onvoldoende meeleeft met bijvoorbeeld Tabitha. Ook de uitwerking van de thematiek blijft in dit verhaal onderbelicht, en dat is jammer, want juist deze thematiek leent zich voor een spannend en zeer indrukwekkend verhaal.

Hoewel de grote lijn zeker aantrekkelijk is, en het verhaal ook in meeslepende woorden verteld wordt, mist het de ‘wauw-factor’ om écht geslaagd te kunnen zijn. De thematiek is gewoonweg te groot en te zwaar en er lijkt een discrepantie te liggen tussen enerzijds de thematiek (echt wel voor Young Adult) en anderzijds de verhaal notatie (voor de jongere jeugd). Tabitha had meer recht gekregen, buiten de novellereeks om.