De kindertrein – Viola Ardone (Lisa)

Er is een groot verschil tussen Noord- en Zuid-Italië vlak na WOII. In Noord-Italië begint het communisme op te komen, terwijl armoede overheerst in het zuiden. De zevenjarige Amerigo woont samen met zijn moeder in Napels (zuiden). Hij helpt om rond te komen door lompen te verzamelen. Maar dan komt het communistme kinderen ronselen om enkele maanden bij een familie in het noorden door te brengen. De belofte aan nieuwe schoenen haalt hem over de streep. Hij zal samen met nog duizenden anderen de trein nemen naar Noord-Italië. Hij voelt zich er echter al snel thuis want hier krijgt hij te eten en een eigen kamer. In Napels had hij alleen zijn moeder, maar hier heeft hij twee adoptieouders en broers. Het grootste cadeau krijgt hij op zijn verjaardag van zijn nieuwe vader: een viool. Wanneer het tijd is om terug naar huis te gaan, geeft dit Amerigo een dubbel gevoel. Hij mist zijn mama, maar laat zijn familie uit het noorden ook niet graag achter. Terug in Napels probeert Amerigo opnieuw zijn plaats te vinden. Hij merkt al snel dat die paar maanden in Noord-Italië hem een totaal ander beeld van zijn oude leven hebben gegeven…

Het verhaal wordt volledig verteld vanuit het standpunt van Amerigo. Doordat hij een groot deel van het verhaal nog een kind is, krijgen we als lezer soms een naïeve voorstelling van de feiten. Maar dat maakt het verhaal net zo charmant.

Met De kindertrein schrijft Viola Ardone een verhaal dat je doet stilstaan bij het begrip ‘familie’ en wat dit precies betekent. Ze brengt mooi in beeld hoe je er als kind anders tegenover staat dan als volwassene. Net daarom vond ik het een meerwaarde dat we mochten binnenkijken in het leven van Amerigo in verschillende fases van zijn leven. Hierdoor zie je pas de volledige invloed van de treinreis op Amerigo zijn leven. De viool die hij krijgt, ziet hij als zijn ticket naar een beter leven.

In Italië stond deze roman al op de bestsellerlijst en het zou me dan ook niet verbazen als hij het bij ons ook goed doet. De korte hoofdstukken zorgen ervoor dat je als lezer snel in het verhaal zit en dat je al snel zegt: Vooruit nog een laatste hoofdstuk. En zo blijf je van begin tot eind genieten van deze mooie roman.