De geschiedenis van Jane Doe – Michael Belanger

‘Nooit had ik ooit zo’n verdriet gehad. Maar het was een fijn soort verdriet. Het soort verdriet dat betekent dat je echt ergens om geeft. Het soort verdriet dat betekent dat je iets te verliezen hebt.’ (p. 249)

Raymond Green woont net als zijn beste (en enige) vriend Simon Blackburn in de saaiste stad ter wereld: Burgerville. Dat ze allebei doodnormaal zijn en niet bij het populaire groepje horen op school maakt hun bestaan er niet boeiender op. Wanneer Jane Doe als nieuwe leerling op hun middelbare school verschijnt, verandert hun leven drastisch. Des te meer omdat Ray met zijn bizarre kennis over geschiedenis beetje bij beetje het vertrouwen van de nieuweling weet te winnen. Een boeiende en bijzondere vriendschap ontstaat tussen de drie jongeren, maar wanneer het verleden Jane begint in te halen, zet dat alles op losse schroeven…

Door de cover en de achterflaptekst verwacht je als lezer een interessant verhaal over drie bijzondere jongeren, maar je bent absoluut niet voorbereid op de rouwe emoties en thematieken die Belanger in zijn debuut aanhaalt. Waar dit boek langs de ene kant de prachtige evolutie van vriendschap en liefde laat zien, toont het ook de wrede en nare gevolgen van een depressie en psychische problemen.

Jane Doe is in alle opzichten een buitenbeentje; ze is nieuw op school, draagt opvallende kleding en kiest de minst populaire jongens uit om bevriend mee te raken. De manier waarop zij het leven van Simon en nog meer dat van Ray beïnvloedt, is vertederend. De auteur weet op een realistische manier te vatten hoe jongeren omgaan met hun eerste liefde en wat dat voor hen kan betekenen. Ook de vriendschap tussen beide jongens is herkenbaar voor de lezer.

Naast deze mooie en luchtige thematiek zijn er heel wat onderwerpen die een ander gevoel oproepen: scheiding, verlies, rouw, verdriet… Het knappe aan De geschiedenis van Jane Doe is dat Belanger geen enkele thematiek uit de weggaat en een platform creëert waar praten over psychische problemen kan en mag, zonder te moeten, maar wel met het idee dat er altijd mensen zijn die willen luisteren en willen helpen. Dat gevoel is zo belangrijk als we willen dat jongeren zich openstellen en praten over wat ze voelen.

Hoewel de vrolijke kleuren op de kaft niet doen vermoeden dat er veel diepere lagen schuilgaan in dit verhaal, laat dit boek een diepe indruk na. Het is een absolute must om in te zetten in het onderwijs, in welzijnscentra, thuis… en in elk contact met jongeren. Wees gewaarschuwd: het verhaal van Jane komt hard aan en zet zijn lezer aan het denken. Hartverwarmend en hartverscheurend tegelijk.