De droomlijst – Julien Sandrel (Marloes)

Sommige boeken hebben geen recensie nodig of kunnen niet worden gevangen in enkele zinnen. Dit geldt zeker voor De Droomlijst. Daarom schreef Marloes deze brief van het ene personage aan het andere. In de brief ontdek je ook wat Marloes van het boek vond.

Lieve Louis,

Je kent mij waarschijnlijk niet zo goed, maar toch wil ik je deze brief schrijven. Iets meer dan een maand geleden, iets na 10.32, kwam je bij ons binnen. Je had je moeder bij je. Of eigenlijk, omgekeerd. Je moeder had jou bij je. Je had een ongeluk gehad en was niet meer bij kennis. Ik mocht heel lang op je passen. Eerst kwamen er scans en toen werd het rustig, heel rustig. De dokters vertelden mij dat je nog dertig dagen zo mocht liggen. Daarna moest je toch wel écht bijkomen. In die dertig dagen is er veel gebeurd, Louis, heel veel.

Ik denk dat je moet weten dat je een heel bijzondere moeder hebt. In het begin was ze een soort work-a-holic en vond ze je stiekem soms heel vervelend. Dat heb je misschien ook wel gezien, want ze had op de dag van het ongeluk eigenlijk geen tijd voor je. Ook maakte je moeder steeds ruzie met haar moeder – jouw oma – en zat jij daar soms enorm tussenin.
Maar, Louis? Dat veranderde, echt! Vanaf het moment dat jij in het ziekenhuis lag, kwam je moeder heel vaak kijken. Ze liet zelfs haar werk een beetje voor jou achterwege. Ze was verdrietig en ook wel een beetje bang. Dat zei ze misschien niet Louis, maar dat kon je wel zien. Echt.
Vanaf het moment dat ze je dagboek vond en hoorde dat je eigenlijk wel binnen dertig dagen wakker zou moeten worden, veranderde er iets in je moeder. Ik kon het zien. Je dagboek was haar houvast. Jouw bucketlist in het dagboek was iets wat je moeder op de been hield. Ze zou al-le stappen uit het boek uitvoeren en dan zou jij beter worden!

Ondertussen mocht ik voor je blijven zorgen. Ik zag hoe je moeder naar Japan ging en hoe haar moeder jouw moeder achterna ging. Vanaf een afstandje kon ik zien hoe alles veranderde. Je moeder lijkt misschien zo gesloten, maar eigenlijk is ze een open boek. Al haar gedachten en gevoelens; ze waren zó duidelijk!
Natuurlijk zijn er best een paar dingen die ik niet zo goed begrijp en ook niet zo heel logisch vindt. Je moeder leerde jouw trainer Edgar kennen en ik vond dat de relatie tussen die twee wel heel snel sterker werd. Dat kan toch niet, als je zoveel verdriet hebt? Dat had best wel wat rustiger mogen gaan, vind je niet? Ook vond ik het wel bijzonder dat je moeder álles van jouw plan in het buitenland én binnenland ongeveer zonder problemen uit kon voeren. Dat had ik zeker weten niet voor elkaar gekregen.

Maar dat maakt eigenlijk niet écht uit, vind je wel? Volgens mij heeft jouw moeder in een korte tijd heel veel geleerd. Ze moest haarzelf terugvinden en ze moest leren om een goede moeder te zijn. Eigenlijk liet ze mij daarmee ook een beetje zien hoe je een goede moeder zou kunnen zijn. Volgens mij is dat veel waar. Louis, volgens mij is het tijd om wakker te worden en samen met je moeder en oma een mooi leven te gaan volgen. Word je wakker? Louis?

Veel liefs,

Charlotte