Blijf nog even – Marloes Otten
Fleur is zeventien en weet dat ze een slapende spierziekte heeft. Ondanks dat houdt ze enorm van fietsen en denkt ze er niet aan haar grootste hobby ooit op te geven. Ze is een topwielrenster en kan al haar energie kwijt in haar sport. Maar wanneer ze plotseling klachten krijgt, beseft ze dat de ziekte actief is geworden en dat wielrennen lang zo eenvoudig niet zal zijn als ze eerst dacht. Ze is boos en weet met zichzelf geen blijf, tot ze Rowell tegenkomt.
Rowell heeft een persoonlijkheidsstoornis waardoor hij moeite heeft met het leggen van sociale contacten. Hij is twintig en ziet er voor een buitenstaander uit als een typische ongeïnteresseerde jongeman. Maar stiekem vindt hij het heerlijk om mensen te bestuderen en ze te tekenen. Omwille van zijn stoornis probeert hij alle vormen van echt contact te vermijden en tekenen blijkt daar een ideaal excuus voor te zijn. Tot hij Fleur ontmoet…
Je zou kunnen zeggen dat ik licht bevooroordeeld ben omdat ik Marloes al een paar jaar ken en ze onlangs aan de slag is gegaan bij Valeries Boekenwereld. Maar toch probeer ik dat los van elkaar te zien. Ik moet zeggen dat ik veel verwachtte van dit debuut van Marloes en dat ze elke verwachting heeft ingelost met dit tere, breekbare verhaal.
Vanaf de eerste bladzijde hield ik van Fleur: de manier waarop ze geniet van haar leven en met beide voeten in het heden staat. Haar ongetemde enthousiasme en haar hoge energielevel stralen af op de lezer en bezorgden me een warm gevoel en een gevoel van vriendschap. Fleur kwam voor mij echt tot leven omdat ze o zo herkenbaar is en menselijk wordt neergezet door de auteur. In mijn achterhoofd houdend dat dit boek toch geïnspireerd is op het persoonlijke leven van Marloes en alles wat er in haar omgeving gebeurt, kwamen de problemen van Fleur heel hard aan. Maar ook Rowell sloot ik meteen in mijn hart. Hij is anders, een typisch buitenbeentje en daardoor steevast een belangrijk personage voor me omdat ik nogal de neiging heb het voor hen op te nemen in boeken.
Hoewel de hele thematiek van het boek best zwaar is, slaagt Marloes erin de nodige luchtigheid te creëren door Fleur haar karaktereigenschappen mee te geven. Hierdoor is het voor de lezers ook doenbaar om te blijven lezen zonder het boek elk hoofdstuk even aan de kant te moeten leggen. Naar het einde toe heb ik toch een paar keer moeten slikken bij de gebeurtenissen die plaatsvonden en die mij persoonlijk erg hebben geraakt. Hoewel Fleur niet bestaat, is ze zo echt geworden doorheen het verhaal dat ik oprecht met haar mee heb geleefd en gevochten. En ik zal haar niet snel vergeten.
Marloes Otten schreef een ijzersterk debuut over vechten tegen een spierziekte, doorzettingsvermogen en een ongewone vriendschap. Blijf nog even is een prachtig boek dat de lezer raakt tot in het diepst van zijn ziel en niemand onberoerd zal laten. Perfect geschikt voor middelbare scholieren als verplichte lectuur, maar net zo passend voor iedereen die van dit soort zeldzame parels houdt.