Andere kamers – Bram de Ridder (Marloes)

Nieuwslezers hebben een geschikt leenhoofd

 ‘Je kunt de autocue gebruiken en als het dan alsnog misgaat heb je een oortje.’ In Andere kamers duikt Bram de Ridder in het hoofd van anderen en dringt hij door in hun bestaan. Een gevarieerde verhalenbundel laat zien hoe eenieder anderen buiten zijn leven probeert te houden, tot het niet langer kan.

Andere kamers biedt de lezer tal van perspectieven die allen op een andere manier naar de wereld kijken. Zo ontmoet je in Bonk een ik-verteller die de laatste uren van Bonk meemaakt en daarin spreekt over zoon Aygen en in Mist ontmoet je Paul; de man die nooit ergens goed in is geweest. Hij ontmoet een vrouw, voor een horlogezaak, en zij stelt hem een prangende vraag: ‘Hebt u ooit iets gedaan waar u veel spijt van hebt gehad? (…) Staat dat in uw brief?’
Waar diverse verhalen beschreven worden vanuit een ik-verteller en op die manier akelig dichtbij komen, staan andere verhalen, als het gaat om het perspectief, verderaf. Klooster wordt min of meer in briefvorm geschreven en Haar gezicht wordt vanuit een hij/zij-perspectief vormgegeven. In weer andere verhalen spreekt de verteller iemand aan.

Bij elk verhaal lijkt de keuze voor het perspectief en de tijd waarin het verhaal staat bijzonder effectief. Zo is het zij-perspectief in Haar gezicht uiterst boeiend als het gaat om de thematiek; een nieuw lichaamsdeel. Versterkend daarbij zijn dan ook de constructies waarin de verhalen gegoten zijn. Waar sommige verhalen chronologisch strak in elkaar zitten, laat de auteur dit bij andere verhalen, zoals Andere kamers meer los. Het gevolg is een gevarieerde bundel die verhaal na verhaal de lezer opnieuw grijpt.

Dit wordt versterkt door de algemene thematiek die De Ridder aanhaalt: ‘Zo speelde ik mijn rol als fotograaf, als observator. Ik gaf niets prijs, ik legde vast. Ik was in die zin onuitstaanbaar, zei ze later. Ik was nog minder dan een spiegel.’ In elk verhaal beschrijft hij prikkelende thema’s die voor eenieder herkenbaar zullen zijn. Belangrijke levensvragen over wat je bereikt hebt, of je dingen goed hebt gedaan en hoe het leven kan slagen staan centraal en juist de abrupte, open eindes, zoals in Privacy, zijn ijzersterk. Ze zorgen ervoor dat de lezer zelf kan verbeelden wat er gaat gebeuren.

Met enige regelmaat, zoals binnen Leenhoofd 2.0 of Post-its, schept De Ridder de geliefde verwarring. Geheel in de lijn der verwachtingen laat hij aan de lezer over wat het verhaal betekent. Je kunt je eigen boodschap of blik op de wereld vormen. Andere kamers biedt kans tot reflecteren op je eigen of toekomstige wereld, zonder goed en fout op te leggen. De personages zijn allen op hun manier krachtig en kwetsbaar: ‘Ik wil dit leven niet zoals ik nu leef.’ Elke kamer vertelt een nieuw verhaal; elke kamer brengt wat anders.