De dieren van Lockwood Manor – Jane Healey (Lisa)

1939 en WOII staat op het punt om uit te breken. Hetty Cartwright krijgt de opdracht om de collectie opgezette dieren van het natuurhistorisch museum uit Londen te evacueren naar Lockwood Manor. Het oude landhuis bevindt zich op het Engelse platteland. Hetty ontdekt al snel dat Lockwood helemaal niet geschikt is om haar dieren op te vangen tijdens de oorlog. De woedeaanvallen van de heer des huizes en het ronddwalende ongedierte bezorgen haar allerlei kopzorgen. Wanneer haar dieren ook nog eens lijken te verdwijnen, heeft ze het helemaal gehad. Ze heeft het onverklaarbare gevoel dat iets of iemand haar in de gaten lijkt te houden. De enige die haar een beetje steun geeft is Lucy, de dochter van lord Lockwood. Al heeft zij last van grote paniekaanvallen sinds haar moeder en grootmoeder zijn verongelukt.

Ik ben een grote fan van gotische literatuur. Dus toen dit boek aan me werd omschreven als een moderne gotische roman, was ik direct nieuwsgierig. Spijtig genoeg sloeg De dieren van Lockwood Manor voor mij de bal een beetje mis. Het slaagt er niet in om de typische onbehaaglijke sfeer te creëren, waar de gotiek voor gekend staat. Het doet zijn best met zijn oude huis, waar er een geestachtige verschijning ronddwaalt.

Het is natuurlijk de eerste roman van Jane Healey die wordt gepubliceerd, dus ik vermoed dat ze hier nog heel wat in zal groeien in de toekomst.

De uiteindelijke ontknoping van het ‘geheim’ heeft geen grote indruk op me achtergelaten. Wat ik dan wel weer interessant vond, was Lucy als personage. Ze is erg kwetsbaar in het begin van het boek. Naarmate het verhaal vordert, vindt ze haar kracht. Het was leuk om de relatie tussen Lucy en Hetty te zien ontwikkelen. Ook al was het vanaf het begin vrij duidelijk waar het naartoe ging.

De dieren van Lockwood Manor was misschien niet helemaal mijn ding. Ik ben wel blij dat er in mijn favoriete (sub)genre ook in onze tijd nog nieuwe romans worden geschreven.