Op tijdreis met… #4

Klaar om een reis door de tijd te maken?

Elke week gaan we samen met een auteur, blogger of lezer terug in de tijd om te ontdekken waar zijn of haar liefde voor boeken begon. Welke boeken hebben een belangrijke rol gespeeld in hun liefde voor boeken? Welke boeken kwamen aan bod in hun kindertijd? Ga mee op reis en ontdek! Vandaag gaan we mee met blogger Valérie.

Ik ben Valérie Sempels, 32 jaar oud, en ik woon samen met mijn dochter Ayden in Berchem (Antwerpen).
Ondertussen schrijf ik bijna twee jaar met plezier recensies voor Valeries Boekenwereld!
Mijn passie voor lezen ontstond in het vierde leerjaar bij meester Raeymaekers.

Meester Raeymaekers was een kalme, al iets oudere leraar, met golvende denkrimpels in zijn voorhoofd. Hij was streng wanneer het moest, en uiterlijk heel kalm, tenzij één of andere pestpuistpuber iets uitgespookt had… Maar ik herinner me vooral de vrijheid die we hadden! Terwijl hij uitgebreid de tijd nam om onze taken en toetsen tijdens de les te verbeteren, kon ik ongestoord zitten lezen. Heerlijk, toch?!

De vrouw van onze meester werkte in de bibliotheek, waardoor hij maandelijks een lading boeken mee mocht nemen voor in de klas. We moesten dan voor elk boek een mini-boekbespreking invullen, maar dat was eigenlijk maar een formaliteit. Omdat ik altijd nogal competitief ben geweest, was dit voor mij het startschot om zo veel mogelijk boeken gelezen te hebben alvorens er een nieuwe lading kwam. Wat begon als een wedstrijdje, eindigde in een liefde voor boeken. Ik las niet, ik verslond. Rupsje Nooitgenoeg was er niets tegen!

Mijn ouders moesten op de infoavond in september bij het begin van het vijfde leerjaar niet lang zoeken aan welk tafeltje ik zat, want tussen mijn schriften en mappen zaten al minstens twee leesboeken. Daar kwam nog bij dat ik al een opmerking gekregen had van de juf omdat ik stiekem tijdens de rekenles had zitten lezen, oeps!

Thuis gekomen, krulde ik me op als een kat in een comfortabele fauteuil, en al na enkele pagina’s werd ik meegezogen in het verhaal. Mijn omgeving loste op en het gebeurde regelmatig dat iemand iets tegen me zei, maar dat ik het gewoon niet hoorde.

Omdat ik in de lagere school vaak niet goed kon slapen, mocht ik van mijn mama altijd nog even lezen. Je kan je waarschijnlijk wel voorstellen dat ik hier af en toe lichtjes van geprofiteerd heb om verder te kunnen lezen in een superspannend boek!

Hoe ouder ik werd, hoe vaker ik boeken onder mijn kussen verstopte om na het slapengaan nog verder te lezen tot mijn ogen dichtvielen. 

Uiteraard ging ik ook naar de bibliotheek. Mijn allereerste bib-bezoek staat nog in mijn geheugen gegrift. Op één van de boekenplanken ontdekte ik ‘De Vijf’ van Enid Blyton. Ik nam heel de reeks van het schap, maar groot was mijn ontgoocheling toen de bibliothecaresse zei dat ik slechts vijf boeken per keer mocht uitlenen. Daar had ik niet op gerekend! Een beetje humeurig zette ik de helft van de boeken terug om ze een week later triomfantelijk weer voor de neus van de verbaasde bibliothecaresse te zetten.

Ik hield ook enorm van Thea Beckman. Ik heb zo goed als al haar boeken gelezen en vooral de trilogieën zijn me bijgebleven (‘Geef me de ruimte!’; ‘Het rad van fortuin’; Triomf van de verschroeide aarde’ en ‘Kinderen van Moeder Aarde’; ‘Het helse paradijs’; Het Gulden vlies van Thule). Verder las ik alles van Marc De Bel, de volledige reeks van De Babysittersclub moest eraan geloven, en nog heel wat klassiekers van Roald Dahl, Jan Terlouw, Evert Hartman, Carry Slee, Patrick Lagrou, Annie M.G. Schmidt, Cate Tiernan, Paul van Loon, en J.K. Rowling onder andere.

Als er een nieuwe Harry Potter uitkwam, dan was dat altijd rond de kerstperiode, midden in de examens. Pff, dat was behoorlijk balen dus! Maar mijn beste vriendin en ik gebruikten elke studiepauze om verder te kunnen lezen en die studiepauzes die werden uiteraard steeds langer… Nadat wij brave studentjes naar ons bed verdwijnseld waren voor ons volgende examen, roken onze papa’s hun kans om ons Harry Potter ook even te ontfutselen.

Bij het ouder worden, had ik hoe langer hoe minder tijd om te lezen en moest lezen plaatsmaken voor sport, studeren, vriendinnen… Ik denk nog vaak met heimwee terug aan die onbekommerde lagere schooltijd. Maar als er een populaire reeks opdook, dan zorgde ik er wel nog steeds voor dat ik ze gelezen had. Zo staan The Sisterhood of the traveling pants, Harry Potter, Twilight, The Hungergames en Divergent op een ereplaatsje in mijn boekenkast.

Na de geboorte van mijn dochter en na mijn studies voor vroedvrouw, heb ik geleidelijk aan de draad terug opgepikt, en heb ik van lezen opnieuw een prioriteit gemaakt. ‘De Boekendief’ van Marcus Zusak en ‘De zeven zussen’ van Lucinda Riley hebben mij hier prima bij geholpen, alsook de kans om recensent te worden bij Valeries Boekenwereld! Dat was de kers op de taart want ik hou ook enorm van schrijven!

Creatief zijn met taal zit echt in de familie. Mijn bompa hield een dagboek bij tijdens de oorlog en versierde de pagina’s met mooie tekeningen. Daarbij schreef hij gedichtjes voor mijn bomma die hij in een schriftje bewaarde, en heeft hij samen met zijn vader, broers en zus een poppentheater opgericht met zelfgemaakte ‘poesjenellen’: Poppenschouwburg Van Campen. Mijn bompa (Willy Van Campen) speelde ‘De Neus’. Mijn grootouders en hun familieleden zijn al een tijdje overleden, maar het theater werd verdergezet tot in 2016. Jammer genoeg viel toen na tachtig jaar het doek over dit authentieke stukje Antwerpse Folklore.

Verder heeft ook mijn papa een vlotte pen. Hij houdt een dagboek bij sinds ik geboren ben, en dat doet hij nog steeds, maar nu met de fratsen van zijn kleindochter erin. Toen ik klein was, verzon hij verhaaltjes voor mij van ‘Kattie en Stekeltje’: een kat en een egel die de beste vriendjes waren en dolle avonturen beleefden. Elke zondagochtend kroop ik bij mama en papa in bed, en omdat het nog te vroeg was voor Samson & Gert, verzon papa dan een verhaaltje.

Mijn papa was degene die me aanspoorde om dingen op te schrijven: een verslag maken van de zeeklassen voor de schoolkrant, een eigen verhaaltje verzinnen, gedichtjes schrijven…

Terwijl mijn klasgenootjes zuchtten en steunden omdat ze een opstel moesten schrijven, genoot ik daar met volle teugen van.

Toen ik negen jaar was, kreeg ik een heel eenvoudig gerecycleerd bruin schriftje met gras op de kaft: mijn allereerste dagboek! Jarenlang hield ik dagboeken bij en maakte uitgebreide kampverslagen. Rond mijn twaalfde ontstond de droom om schrijfster te worden; om ooit zelf een boek te schrijven en om te signeren op de boekenbeurs. Die droom heb ik nooit helemaal los kunnen laten, dus wie weet… 😉

Wil je zelf graag meer vertellen over jouw leven in boeken? Mail dan naar valeriesboekenwereld@outlook.be en doe mee aan deze rubriek!