1 seconde – Sophie McKenzie (Marloes)

Vijf (on)waarheden over 1 seconde van Sophie McKenzie

 Wie de boeken van Sophie McKenzie een beetje kent, weet dat elk nieuw verhaal bijna garant staat voor spanning en sensatie. Na onder andere de reeks Vermist, Zusje vermist en Meisje vermist komt McKenzie opnieuw met een meerdelige boekenreeks. 1 seconde vormt het eerste deel en McKenzie slaagt opnieuw! Tijd om het boek eens onder de loep te nemen. Welke vijf (on)waarheden zijn typerend?

(On)waarheid 1: De kracht van McKenzie vermindert nu, bij het zoveelste boek.

Onwaar, zeker! 1 seconde bevat een verhaal dat misschien nog wel sterker is dan vele voorgaande verhalen. Het boek gaat over twee personages: Nat en Charlie. Beiden zijn op de markt wanneer er een bom ontploft. De moeder van Charlie overlijdt daarbij en de broer van Nat, Lucas, raakt buiten bewustzijn. Een korte tijd later proberen de twee hun leven weer op te pakken. Charlie woont bij haar tante en moet verwerken dat haar moeder bij een terroristische daad omkwam, Nat verdenkt zijn broer ervan de bom te hebben laten ontploffen. Hij wil weten wat de beweegredenen zijn en besluit zich aan te sluiten bij de partij waar zijn broer misschien wel lid van was.

Al snel komen de twee jongeren elkaar tegen. Nats zoektocht loopt uit op iets wat hij niet verwacht had: zijn broer stond juist aan de goede kant. Hij wilde de terroristen stoppen en was lid van een organisatie die zich daarmee bezighield. Nat wordt benaderd en neemt de taak van zijn broer op zich. Charlie, die uit is op wraak, gaat met hem mee.

De plot is vanaf de eerste bladzijde interessant en naarmate het verhaal zich ontwikkelt, wordt het alleen maar interessanter. McKenzie strooit met open plekken en cliffhangers waardoor je als lezer door wilt lezen. Ze speelt, net als vele andere schrijvers, met de rollen ‘goed’ en ‘kwaad’ en zet de lezer daarmee regelmatig op een dwaalspoor. De opbouw naar de climax is zeer zorgvuldig. De manier waarop McKenzie haar verhaal vormgeeft, zorgt ervoor dat je als lezer mee gaat speuren.

(On)waarheid 2: De personages in 1 seconde zijn niet heel diepgaand

Dit is misschien wel een beetje waar. Duidelijk is dat de ontwikkeling van de plot, met daarbij alle gebeurtenissen, voorop staat. De innerlijken van Charlie en Nat krijgen wel wat aandacht, maar hun handelen staat voorop. Gedeeltelijk is dit jammer, want hetgeen de twee meemaken (familieleden verliezen bij een terroristische aanslag) is interessant en juist dat onderdeel is wat onderbelicht.

(On)waarheid 3: Het verhaal is de dertiende in een dozijn.

Dit absoluut niet het geval. Het verhaal past in de maatschappij van nu, gezien het feit dat de huidige maatschappij helaas regelmatig opgeschrikt wordt door een terroristische aanslag. McKenzie verwerkt dit onderwerp prima in een verder zeer spannend verhaal. Ook thema’s als ‘omgaan met het verlies van een naaste bij een terroristische aanslag’ of ‘wraak nemen’ worden – soms niet altijd even uitgebreid – besproken. Met de plotontwikkeling, waarbij Charlie en Nat het heft in eigen hand lijken te nemen, ontwikkelt McKenzie een nieuw en uniek verhaal.

Wel is het zo dat de manier waarop McKenzie speelt met ‘goed’ en ‘kwaad’ niet helemaal vernieuwend is. Geregeld gaan schrijvers met dit gegeven aan de haal, om meer spanning te creëren. Echter, de manier waarop McKenzie het inzet, is zeker aan te raden: als lezer weet je het soms echt niet meer.

(On)waarheid 4: 1 seconde lees je zomaar uit.

Ook dit klopt en dat heeft niet te maken met de simpelheid van het verhaal. Wel heeft het taalgebruik van McKenzie er invloed op. Het verhaal leest gemakkelijk weg en de verschillende dialogen of beschrijvingen dragen daar goed aan bij. Levendig beschreven gesprekken maken 1 seconde aantrekkelijk en tegelijkertijd gemakkelijk te volgen. Ook de weinige perspectiefwisselingen (McKenzie wisselt alleen tussen Nat en Charlie) dragen hieraan bij. Als lezer hoef je weinig moeite te doen om het geheel te volgen.

(On)waarheid 5: 1 seconde smaakt naar meer.

Absoluut. Na de laatste regels van het verhaal zit je als lezer met vragen en wil je antwoorden. Veel antwoorden. McKenzie creëert zoveel mysterie dat je wel verder móet lezen.