Vraag van de week #5
Tijd voor een nieuwe ‘Vraag van de week’! Hierin stellen Chelsey van Leesmeemetmij en ik elkaar om de beurt een vraag waarop we allebei een antwoord zullen formuleren. Elke woensdag lees je wat de vraag van de week is en wat wij daarover hebben neergeschreven. Dit keer was het mijn beurt om een vraag te kiezen. Daar gaan we!
‘Hoe schrijven jullie recensies?’
In de derde vraag van de week vertelden we al meer over ons leesproces en hoe we beslissen welke boeken we gaan lezen. Vandaag willen we jullie graag wat meer vertellen over wat er precies allemaal gebeurt om tot een recensie te komen die jullie kunnen lezen op onze blogs.
Het schrijven van een recensie begint natuurlijk bij het lezen van een boek. Ik ben van mening dat je een recensie-exemplaar van begin tot einde dient te lezen om volledig te kunnen beoordelen wat je van het boek vond. Hoewel ik perfect begrijp dat mensen een boek wegleggen als het ze na x aantal bladzijdes niet kan bekoren, vind ik dat je een boek niet kan beoordelen in een recensie als je het niet volledig hebt gelezen. Wie weet wat bijvoorbeeld het einde nog brengt. Je geeft naar mijn gevoel het verhaal en de auteur de kans niet alles af te maken en dat vind ik, bij het vormen van een mening, niet erg beleefd.
Ik ben iemand die tijdens en na het lezen van een boek notities maakt om het gevoel dat ik heb tijdens het lezen te kunnen vastleggen. Soms zit er namelijk wel wat tijd tussen het lezen en het effectief maken van de recensies en als je dan geen aantekeningen hebt gemaakt, kan het wel eens moeilijk worden om het gevoel dat je had terug op te roepen. Daarom probeer ik ten eerste zo snel mogelijk de recensie te schrijven, maar ook zeker (korte) notities te nemen om niets te vergeten.
Zelf ben ik iemand die de recensies altijd eerst in een apart documentje typt en ze dan even laat liggen alvorens ik ze nakijk. Zo vallen fouten me sneller op omdat er wat tijd over heen is gegaan. Ik lees ze pas na als ik ze in WordPress inplan om online te zetten.
Een recensie is meestal opgebouwd volgens een bepaalde logica. De eerste alinea is de samenvatting van het verhaal in mijn eigen woorden. Daarna geef ik meestal een beetje uitleg over de auteur en eerder werk (als dat van toepassing is). Dit stukje is vaak relatief kort. Daarna volgt het langste stuk, vaak in meerdere alinea’s, met mijn mening. Ik probeer alles wat ik schrijf duidelijk te onderbouwen en aan te geven waarom ik dit gevoel kreeg tijdens het lezen. De laatste alinea, het slot, is een korte samenvatting van mijn mening, een soort eindconclusie. Af en toe voeg ik tussen de alinea’s quotes toe die me zijn opgevallen en die ik heb opgeschreven omdat ik ze mooi vond of omdat ze het verhaal, de sfeer, de personages… goed weergeven. Al is dit zeker niet bij elke recensie zo.
Ik merk dat het schrijven van recensies de laatste jaren meer en meer een routine is geworden en dat ik er absoluut veel minder lang over doe dan vroeger. Ik weet veel beter wat ik wil vertellen, hoe ik het moet opbouwen en kan sterk afgaan op mijn gevoel over hoe ik alles wil neerschrijven. Zoals bij de meeste dingen blijkt dus dat oefening kunst baart, al zou ik mijn recensies niet direct kunst noemen 😉
