Junglekoorts – Bruno Buteneers

Wanneer Sarah te horen krijgt dat ze aan een zeldzame ziekte lijdt, voelt ze de seconden die haar nog resten in een rotvaart wegtikken. Haar enige kans op genezing bevindt zich mijlenver van de bewoonde wereld, diep in het onherbergzame Amazoneregenwoud van Ecuador. Sarah en haar vader besluiten de verre trip te maken om Sarahs leven te redden. Ze komen terecht in een luxeresort: Resort Kolibrie, een plek met welstellende bezoekers en ongeziene luxe. Maar al snel blijkt dat de jungle meer geheimen verbergt dan ze ooit hadden kunnen vermoeden. Geen enkele zwakheid is toegelaten want de jungle verslindt zonder aarzeling diegene die zijn zwaktes toont.

Na Weerklank en De Roofkunstenaar is dit het derde boek van Bruno Buteneers. Ergens verwacht je een boek dat binnen hetzelfde genre valt en wordt beschreven met dezelfde passie voor geschiedenis. Maar de auteur heeft zijn geschiedkundige pad verlaten en een geheel nieuwe weg ingeslagen: de avontuurlijke thriller.

Allereerste is een compliment voor de prachtig vormgegeven cover wel terecht. De lezer krijgt meteen een korte samenvatting van de elementen waar het verhaal om draait: Resort Kolibrie, de jungle en bloedvergieten. Hoewel de combinatie tussen deze drie elementen voor de buitenstaander niet voor de hand ligt, krijgt de lezer van dit boek doorheen het verhaal steeds meer een antwoord op een stukje van die puzzel. En daar kan ik als lezer elke keer van genieten!

Het verhaal van Sarah is op zich verzonnen, maar de problematiek rond zeldzame ziektes is dat niet. De auteur probeert op een realistische en menselijke manier de lezer kennis te laten maken met dit concept dat voor velen onbekend terrein is. Er komt ook heel wat achtergrondinformatie aan te pas. Het boek staat vol met uitleg over genetica, DNA en het bestrijden van zeldzame ziektes en soms vormt dit voor de lezer een afleiding van het verhaal. Ik waardeer de genetische informatie enorm, maar soms wordt deze zo uitgebreid en tot in de diepte besproken, dat het verhaal naar de achtergrond verdwijnt en dat is best jammer want het verhaal is er één dat gezien mag worden.

De geheimen die de jungle verbergt en de angst die daarmee gepaard gaat bij de hoofdpersonages zijn voor de lezer op vele momenten sterk voelbaar en aanwezig. De onherkenbare of ondefinieerbare dierengeluiden, het ritselen van planten en takken en de hele familie insecten die zich ongezien voortbeweegt kruipen ook onder de huid van iedereen die het verhaal vanop een afstand probeert te volgen. En dat maakt het gemakkelijk om je als lezer in te leven en deel uit te gaan maken van het bonte gezelschap dat zich bevindt in Resort Kolibrie. De nuchterheid van de jonge Sarah en de bezorgdheid van vader Wim vormen een mooi contrast met de andere gasten die elk wel thuis zijn in hun vakgebied. Vader en dochter brengen evenwicht in het verhaal doordat ze de soms lange monologen over genetica durven doorbreken en iedereen terugtrekken naar de kern van het verhaal. Dat heeft de lezer af en toe best nodig. Maar gelukkig krijg je nooit het gevoel dat je achterop huppelt in kennis want ook Sarah en Wim lijken de stroom aan informatie niet altijd te kunnen volgen.

Junglekoorts is wat mij betreft het beste boek van Buteneers tot nu toe. Hij toont hiermee dat hij meer kan dat terugkeren naar het verleden en dat tot leven roepen. Avontuur en spanning wisselen elkaar op het juiste moment af en de zeldzame ziekte van hoofdpersonage Sarah zorgt voor een extra dimensie in het verhaal die alle personages in één punt bij elkaar brengt. Een aanrader voor lezers die houden van een diepgaandere avontuurlijke thriller.