Juliette of het geluk van boeken – Christine Féret-Fleury (Marloes)

Boeken horen te zwerven

 In de volksmond kennen we de ‘vergeten groente’, maar Christine Féret-Fleury voegt in Juliette of het geluk van boeken een nieuwe categorie toe: het vergeten boek. Betoverd door het bijzondere effect dat verhalen kunnen hebben, duik je als lezer in de door Féret-Fleury geschapen wereld; 171 bladzijden lang.

In de metro naar haar werk observeert Juliette mensen. Zo ziet ze de lezende man met de groende hoed, maar ook de oude dame, de wiskundestudente, de vogelliefhebber, de tuinman en het verliefde meisje. Wanneer ze op een dag een langere wandelroute naar haar werk in het vastgoed neemt, ziet ze een uithangbord: “boeken zonder grenzen”. Ze ontmoet daar meisje Zaïde en haar vader Soliman. Soliman wil van Juliette ‘doorgever’ maken.

Haarscherpe observaties domineren de start van Féret-Fleury’s roman. Juliette laat de lezer meekijken door haar ogen en zo observeer je wat zij observeert: lezende mensen. Het blijken meer dan louter lezende mensen. Je observeert wat boeken met ze doen en waarom. Gedreven door de energie van Juliette ontdek je de kracht van boeken, zonder dat Juliette het zelf door heeft.

‘‘U kent het principe van de reizende boeken?’ vervolgde hij na een stilte van een paar seconden. ‘Het was een Amerikaan, Ron Hornbaker, die het concept in 2001 heeft verzonnen, of liever gezegd gesystematiseerd. Maak van de wereld een bibliotheek… een mooi idee, toch?’ Vanaf het moment dat je in de wereld van Soliman terecht komt, nader je een mysterieuze, sprookjesachtige omgeving. Omgeven door stoffige boeken, (on)gesorteerd op het onbekende gaat de man of zijn dochter het gesprek aan met Juliette: ‘O, die boeken! Hij zegt dat dat “koekoeksjongen” zijn. Grappig toch? Net als de vogels. Er zitten drie of vier dezelfde bladzijden achter elkaar in, ze zijn niet goed gemaakt, snap je? Je kunt ze niet lezen. Nou ja, niet echt.’ En dat sprookjesachtige heeft een versterkend effect. Juist door díe sfeer accepteer je als lezer elementen uit het verhaal die je anders als onrealistisch of misschien wat vergezocht zou beschouwen.

Naarmate het verhaal vordert, ontstaat langzaam een bijzondere vertelling die je laat zien hoe sterk een gevoel kan ontstaan wanneer je uit je comfort zone wordt gehaald. Juliette wordt meer en meer met zichzelf geconfronteerd en ontdekt langzaam haar eigen ik en het meisje dat ze nooit wilde zijn maar ooit wel werd. Tegelijkertijd ziet ze anderen, zoals de man met de groene hoed, terugkomen en ontdekt ze wat de kracht van het verhaal kan zijn, meer nog dan ze eerder dacht.

‘Het probleem mijn lieve kind, is niet zozeer dat je moet weten hoe hij ze koos, maar hoe hij ze rangschikte. En hoe de boeken er dus zelf voor kozen te vertrekken.’ Juliette of het geluk van boeken is in alles een mysterieus, sprookjesachtig en romantisch verhaal over de kracht van verhalen en het geluk dat je hebt als je boeken waardeert. Féret-Fleury verweeft sprookjes, een bijzondere vorm van magie en dromen tot een aantrekkelijk verhaal.