Wachten op Noora – Golnaz Hashemzadeh Bonde (Valérie)

Nahid is een Iraanse politiek vluchtelinge die in Zweden woont. Ze heeft één dochter, Aram, met wie ze een moeilijke relatie heeft. Haar ex-man Masood, de vader van Aram, is onlangs overleden aan een hartstilstand. Als Nahid de diagnose van kanker krijgt, stort haar wereld in. Aram probeert haar te helpen en te troosten, maar Nahid wentelt zich in zelfmedelijden en beschuldigt haar van alles wat fout is gegaan in haar leven. Daarbij kwetst ze haar dochter vaak ook opzettelijk.
Terwijl Nahid terug kijkt op haar leven, wordt langzaam duidelijk waarom ze het zo moeilijk vindt om liefde en affectie te tonen. Haar leven in Iran werd getekend door (partner)geweld en oorlog. Haar oudste zus Maryam werd geslagen door haar man en haar eigen man, Masood, begon haar later uit pure onmacht ook te mishandelen.
Het begon allemaal toen Nahid aan de vooravond van de revolutie toegelaten werd tot de universiteit om geneeskunde te studeren. Op een feest ontmoet ze Masood, een jongen met dezelfde ideeën en opvattingen als zij. Samen met andere studenten en jongeren richten ze een Marxistische beweging op.
Nahid’s jongste zusje Noora raakt geboeid door de geheime activiteiten en op een dag besluit Nahid om haar in het geheim mee te nemen naar een betoging. De opstand wordt echter gewelddadig uiteen gedreven door het leger en in de tumult en paniek die ontstaat, verliest Nahid Noora uit het oog. Noora komt niet meer thuis.
Het intense verdriet over het verlies van Noora vormt de rode draad door het verdere leven van Nahid en Masood.
Pas jaren later, wanneer Aram zwanger blijkt te zijn, heeft Nahid terug iets om voor te (blijven) leven en zoekt ze voorzichtig toenadering tot Aram want de dochter van Aram zal Noora vervangen…

Wachten op Noora is een erg aangrijpend verhaal.
Aanvankelijk is het moeilijk om je in te leven in het hoofdpersonage Nahid omdat ze zo hard en egocentrisch is. Alles moet rond haar draaien.  Ze wentelt zich in zelfmedelijden en ze is zo boos op alles en iedereen dat ze anderen (vooral haar dochter) bewust kwetst. Gaandeweg krijg je als lezer inzicht in de drijfveren van Nahid waardoor je meer begrip kan opbrengen voor haar gedrag. Nahid’s houding is het gevolg van de oorlogstrauma’s die ze in Iran opgelopen heeft en omdat ze van jongs af aan al geconfronteerd werd met (partner)geweld. Het is haar verknipte manier om Aram te beschermen. Dat wordt vooral duidelijk in deze alleszeggende passage: ‘Ik wist dat ik liefde wou ontvangen, dat ik me elk moment geliefd wilde voelen. Liefde geven, dat was alleen maar werk en ontgoocheling.’

Door de spiraal van geweld uit haar leven in Iran, heeft zij de conclusie getrokken dat liefde geven enkel draait om je uitsloven voor iemand die je liefde beantwoord door je in het ziekenhuis te slaan. Daarom eist Nahid op een negatieve manier, een kinderlijke manier zelfs, de aandacht op omdat dat eenvoudiger is dan affectie te tonen. Ze is bang om van Aram te houden omdat ze denkt dat ze op de één of andere manier teleurgesteld zal worden (door haar). Misschien had Nahid het idee opgevat dat als ze Aram geen liefde zou tonen, dat zij dan geen liefde zou kunnen geven aan iemand anders waardoor men haar ook niet zou kunnen kwetsen…

Pas wanneer Aram vertelt dat ze zwanger is, brokkelt de muur die haar moeder opgebouwd heeft langzaam af. Maar ook hier heeft ze haar eigen redenen om blij te zijn voor Aram. Ze is vooral blij omdat ze denkt dat de baby een meisje zal zijn waardoor ze het verlies van haar zusje Noora zal kunnen vervangen of goedmaken. En zo begint het eigenlijke wachten op Noora pas.