Zomer in Carrick Park – Kirsty Ferry

Rosa staat bij haar twee zussen en de rest van haar familie en vriendenkring bekend als de evenwichtigste Tempest: ze heeft haar hele leven op de rails en neemt altijd haar verantwoordelijkheid. Maar na het beëindigen van haar vorige relatie weet ze even niet meer hoe ze verder moet.
Maar dan is er Joel. Hij is de man die ervoor zorgt dat Rosa even haar zorgen kan vergeten en kan zijn wie ze echt is. Ze leven in een droom en brengen hun vakantie samen door. De liefde tussen de twee blijft oplopen, tot Rosa wordt getrakteerd op een koude douche bij hun terugkomst. Binnen in het appartement wacht een vrouw op Joel en ze beweert zijn verloofde te zijn.
Nu, zes jaar later, lopen ze elkaar toevallig terug tegen het lijf. Wat eerst een ongelukkig toeval lijkt, wordt enkel erger wanneer blijkt dat ze perfect samen zullen moeten werken om een bruiloft te redden…

Zomer in Carrick Park is een heerlijke feelgood: niet te dik, een catastrofe die het einde van de wereld lijkt, maar boordevol liefde die alle problemen kan oplossen. Deze sfeer is vanaf het begin duidelijk voelbaar, al bij de cover eigenlijk. De bruiloft, die een belangrijke rol heeft in het verhaal, staat erop afgebeeld, maar het enige element dat echt mist, is iets rond het bakken en taarten. Dit is toch kenmerkend voor hoofdpersonage Rosa en had misschien hier al iets meer naar voren mogen komen.

Maar desondanks is het puur genieten van begin tot eind. Rosa is een heerlijk en herkenbaar hoofdpersonage en Joel is iemand waar je als lezer onmiddellijk voor valt. Hij is sympathiek en doet enorm zijn best om Rosa na het misverstand met zijn verloofde alles uit te leggen. De moeite die hij wil doen om de band tussen hem en Rosa te herstellen, is hartverwarmend en dat gevoel houdt Ferry het hele boek vast. Daarnaast is Joel ook een geweldige vriend voor de bruidegom en gaat hij door het vuur om diens bruiloft te helpen redden.

Maar wat als het de bruiloft zou zijn van Rosa en Joel? Wat zou hij tegen haar zeggen om haar voor altijd de zijne te maken?

Je vindt zijn gelofte, naar mijn vrije interpretatie, hier.