Dilemma: Anna – Tille Vincent (Liselore)

Anna is niet zo een popular meisje op school. Ze heeft maar één échte vriendin, Elise. Haar ouders zijn gescheiden. Anna woont bij haar moeder en spreekt haar vader amper. Hij heeft namelijk een nieuw leven opgebouwd met Katrien en Theo, hun zoontje. Alles verandert wanneer Anna zich niet lekker voelt en ze naar de dokter gaat. ‘Het kan kanker zijn.’

Zonder dat Anna het wilt en weet, licht haar moeder iedereen in haar omgeving al in. Anna wordt plots razend populair op school, haar moeder wordt overbezorgd en haar vader is plots terug erg aanwezig in haar leven. Kanker mag dan een zesletterwoord zijn; zo klein als het is, zo’n grote gevolgen brengt het met zich mee. Wat haar moeder iedereen wel vergeet te vertellen, is dat het nog helemaal niet vaststaat dat Anna kanker heeft. Er moeten namelijk nog onderzoeken gedaan worden om het vermoeden te bevestigen. Anna geniet van alle aandacht die ze krijgt. Wie had dan ook verwacht dat een zesletterwoord je leven zo zou kunnen veranderen?

Wanneer blijkt dat Anna helemaal geen kanker heeft, staat ze voor een dilemma. Houdt ze naar de buitenwereld toe vol dat ze kanker heeft, blijft ze razend populair en behoudt ze alle aandacht of geeft ze toe dat ze geen kanker heeft, verliest ze alle aandacht en wordt ze terug een eenzaad? Anna besluit om nog even te genieten van de voordelen van het zesletterwoord. Haar beste vriendin is ze toch al kwijt, dus wat zou er nog erger kunnen worden…

Anna is echt een ontzettend mooi verhaal. Vincent slaagt erin om me te doen meeleven met een jong meisje, ook al verschillen we enkele jaren in leeftijd. De angst die Anna ervaart bij de bekendmaking van de mogelijke kanker en de angst die ze ervaart bij het proces om het te vertellen aan de buitenwereld dat ze geen kanker heeft, wordt op een diepgaande manier beschreven. Het is dan ook heel erg realistisch dat zo’n jong meisje al deze gevoelens door haar lijf voelt jagen. Vandaag de dag wordt een ziekte soms gezien als een voordeel, soms een nadeel. Afhankelijk van door wiens ogen je kijkt. Vanaf de eerste pagina word je meegetrokken in het verhaal van Anna. Tille Vincent heeft Anna dan ook geschreven vanuit Anna’s standpunt, wat maakt dat je het verhaal erg intens beleefd. Dit omdat Anna een tienermeisje is en tieners sowieso al een heftig leven kunnen leiden, of zeg ik beter ‘lijden’.

Tille Vincent weet op een zodanige manier te schrijven dat je het gevoel hebt dat je volledig in het personage zit. Je krijgt de mogelijkheid om echt mee te leven met Anna, je in te leven in Anna. Je wordt boos met haar, pinkt een traantje weg met haar, maar deelt ook het geluk met haar. Door het eenvoudige en eerlijke woordgebruik van Vincent is het allemaal mogelijk.

Naast de vlotte pen van Vincent is het verhaal voor mij eentje dat erg nauw aan mijn hart ligt. Ik heb zelf een problematiek, een chronische vermoeidheid. Al heb ik daar nooit over moeten liegen. Wel heb ik net zoals Anna periodes meegemaakt dat ik opeens razend populair werd, maar nu moet ik toegeven dat het om de verkeerde redenen was. Er zijn ook periodes waarin je leeftijdsgenoten alleen maar de voordelen zien van je ziek-zijn en je meer verafschuwen dan dat ze je willen helpen. Ik snap Anna dan ook. Het volhouden van een leugen is soms in je eigen voordeel.