Boekvoorstelling Duivelskruid + laudatio

Afgelopen woensdag stelde Marita de Sterck in samenwerking met uitgeverij Querido en L&M Books haar nieuwste boek voor: Duivelskruid. Ik mocht aanwezig zijn om de laudatio (lofrede) te verzorgen en had een geweldige avond! Mijn bijdrage vind je hieronder terug. 

“Wanneer je als blogger een boek gaat recenseren, is het elke keer met gemengde gevoelens wachten op de postbode. Niemand vindt het leuk om een negatieve recensie te moeten schrijven of ontevreden te zijn met iets wat je in handen krijgt. Dus wacht ik altijd af, probeer ik zo weinig mogelijk vooroordelen en verwachtingen te vormen en neem ik ter zijner tijde het boek op.

In dit geval was het voor mij onmogelijk om zonder verwachtingen aan dit boek te beginnen want Marita de Sterck is ook voor mij geen onbekende auteur meer. En ja, ergens was er dus een sprankeltje hoop want ik verwachtte toch weer een knap staaltje schrijfwerk. Gelukkig is Marita de Sterck een auteur die je verwachtingen maar wat al te graag inlost. En dat doet ze hier ook, met Duivelskruid.

 Voor mij als lezer begint een verhaal al voor de allereerste bladzijde. De cover en de titel roepen hier meteen een donkere en mysterieuze sfeer op die in combinatie met de proloog meteen zorgt voor een hoop vragen zonder antwoord. De koppige, kenmerkende schrijfstijl van de auteur is vanaf het begin aanwezig en zorgt dat de omgeving mij meteen vertrouwd is. De details waarmee ze haar setting tot leven wekt en de manier waarop de onderlinge relaties en personages schetst, zorgen ervoor dat hoofdpersonage Yara je meeneemt op een boeiend avontuur in een duistere en onbekende wereld. De wereld van kruiden, de duivel en de hel geven elke bladzijde een zwart randje.

Niet alleen Yara, maar ook Tanne zelf krijgt de nodige ruimte om haar verhaal uit de doeken te doen en geeft het boek een extra dimensie. Ook al staan de thematiek en de wereld van het verhaal ver van je af, de menselijke emoties en de ruimte die de auteur creëert voor gevoel en relaties maken van dit verhaal een echte miniatuurwereld.

En dan kom je op een punt dat je soms kostte wat het kost wil vermijden: de allerlaatste bladzijden. Ik herinner me vooral dat ik op dat moment in de trein zat en koppig weigerde het boek op te bergen. Tanne zat zo dicht op mijn huid en de emoties waren zo voelbaar dat ik verdwaasd achterbleef. Want wat doe je als iemand zo bang is voor de dood? Laat je haar dan gaan?

Je wil dit boek niet missen en eigenlijk kan en mag je het ook niet missen. Eerst en vooral omdat het geschreven is door bekroond auteur Marita de Sterck. En dat betekent dat er nog heel veel andere mensen zijn die vinden dat haar werk het lezen waard is. Daarnaast omdat ze zo goed is in het neerschrijven van menselijke emoties. Gevoelens zijn misschien wel het moeilijkst om op papier te krijgen want hoe vang je iets wat eigenlijk ontastbaar is? En daar bewonder ik haar keer op keer om. Hoe ze dat doet, daar hebben we het raden naar, maar elke emotie, elke gedachte en elke relatie is zo menselijk en zo echt, dat het verhaal voor je ogen tot leven komt. Belangrijker nog: Marita de Sterck schrijft geen woord te veel. Sommige mensen zullen haar boek bestempelen als dun, misschien onopvallend. Maar het valt net op door zijn eenvoud. Marita de Sterck heeft niet meer woorden nodig om een verhaal boeiend en echt te maken. En dat, dat maakt van haar een groots auteur.”

Uiteindelijk liep mijn gesproken laudatio niet helemaal gelijk met deze tekst, maar de essentie vind je hier wel volledig in terug. Veel leesplezier!