Blik op de maand april met Marloes

“April doet wat-ie wil”; het lijkt een algemeen bekend gezegde. Het is voor mij in ieder geval een opvallende maand. Zeker als het gaat om de boekenwereld. Waar ik anders twee of soms zelfs drie boeken per week verslind, is dat in deze maand heel anders. April doet écht wat-ie wil!

Vanwege allerlei drukte liep het ‘gelezen’ plankje in huize Lip niet heel hard op. Begin april begin ik vol goede moed aan het prachtige De moord op de commendatore – deel 2 van Haruki Murakami. Ik kreeg het boek van Atlas|Contact, nadat ik op 1 januari het jaar begon met het eerste deel uit de serie. Ook deel twee voldoet aan al mijn verwachtingen: wat een prachtig boek!

De maand wordt fors onderbroken door mijn boekpresentatie van Blijf nog even! Op 3 april krijg ik, als trotse auteur, het eerste écht exemplaar van uitgeverij Droomvallei en mag ik dat toevoegen aan mijn al veel te volle boekenkast. Trots op de cover, die gemaakt is door mijn collega, zet ik het boek dan ook prominent in de kast in de woonkamer. Het mag gezien worden 😊.

Derde in lijn is De vrolijke verrijzenis van Arago. Ik mag het recenseren voor Chicklit en heb twee pogingen nodig voor ik slaag in het lezen van het boek. Vlak na de boekpresentatie zijn de prachtige zinnen van Tomas Lieske even te veel voor mij en noodgedwongen moet ik het aan de kant leggen. Ik pak daarop Dante van Miriam Borgermans en probeer haar lijvige YA-roman te doorgronden. Ook dat lukt niet; na 350 bladzijden leg ik het weg en verstop ik mezelf even in het ‘niet lezen’-doosje. Interviews, krantenberichten, lezersreacties; ik moet even wennen aan een nieuwe, toffe wereld!

Een weekje later pak ik De vrolijke verrijzenis van Arago op en geniet ik werkelijk van Lieskes schrijfstijl. Binnen twee dagen is het boek uit.
Dante van Miriam Borgermans wordt vervolgens opengeslagen; elk boek zal uit 😊. Het tweede deel uit de serie Slaves mag ik lezen en recenseren voor Hebban, nadat ik het eerste deel eerder recenseerde. Borgermans produceert opnieuw een heel dik, maar aantrekkelijk boek dat gesierd wordt door de opvallende dialogen. Waar ik er eerder niet goed doorheen kon komen, ga ik nu als een speer!

En dan komt er een drukke periode, waardoor bijna elk boek ongeopend blijft. Mijn nieuwe racefiets moet getest worden, mijn leerlingen maken toetsen en schrijfopdrachten die ik natuurlijk moet nakijken, ik wil mijn examen poëzie halen en curriculum.nu vraagt die bewuste dagen wat meer aandacht.

Alleen de roman van Jan van Aken, De ommegang, wordt in deze maand nog geopend, bedenk ik mij tegen het einde van april. Het betreft een prachtig vormgegeven geschiedenisboek met een schilderijachtige cover. Nadat het stiekem al lange tijd in mijn woonkamer ligt te wachten, mag het eind april eindelijk uit de draadmand (de mand speciaal voor ‘nog te lezen boeken’). Omdat het boek zo verschrikkelijk mooi is, lees ik het in één ruk uit. Ondanks het feit dat het verhaal zich in het verleden afspeelt, is het aantrekkelijk geschreven en leest het weg alsof je zelf in die tijd leeft. Een boek dat zeker een dikke voldoende verdient dus.

Op de valreep lees ik in april nog twee boeken: Zondagskind van Judith Visser en Allesbehalve oké van Laura Steven. Het eerste boek is ook meteen het eerste boek dat ik voor Valeries boekenwereld recenseer. Ik had heel netjes aan Valerie doorgegeven dat ik er een weekje over zou doen, maar dat haalt het boek absoluut niet. Ik kan het bijna niet wegleggen. Super bijzonder is de manier waarop Visser de lezer een kijkje laat nemen in de wereld van een kind met Asperger. Heel bijzonder.
Allesbehalve oké is het boek dat eind april open op mijn bank ligt. Ik kan nog moeilijk een mening vormen, maar zal het, wanneer het uit is, recenseren voor Hebban.

Volgende maand wordt een grote verrassing als het gaat om het lezen van boeken. Ik ga eerst anderhalve week genieten van een heerlijke meivakantie, waarin ik hoop wat prachtige boeken te mogen verslinden, naast mijn nakijkwerk. Twee dingen zijn zeker: Onhoudbaar van Linwood Barclay en Een stad, het meisje en de duivel van Svealena Kutschke liggen in de draadmand. Beide staan ze op het programma voor deze blog. Ik ben heel benieuwd. (Ssst, maar vooral naar het laatste boek. Het is zo dik, maar ziet er zó mooi uit!)