Terwijl Parijs sliep – Ruth Druart (Lisa)

Het is 1944 in Parijs, wanneer een jong koppel op de transporttrein richting Auschwitz wordt gezet. Ze worden vlak na de geboorte van hun eerste kind Samuel opgepakt op hun schuiladres. Moeder Sarah wordt gedwongen een aartsmoeilijke beslissing te maken. Neemt ze haar baby mee naar Auschwitz of laat ze hem ‘verdwijnen’, zodat hij een kans maakt om te overleven? Jean-Luc doet er in 1953 alles aan om zijn verleden achter zich te laten. Tijdens de Duitse bezetting werd hij gedwongen om bij de Franse spoorwerken te blijven werken, waar hij getuige was van de gruwelijkheden die de nazi’s aanrichtten. Hij besloot dan ook om samen met zijn vrouw en zoontje Sam opnieuw te beginnen in de Verenigde Staten. Maar op een dag haalt zijn verleden hem in en wordt zijn grootste angst werkelijkheid.

Er zijn zoveel verhalen geschreven over de tweede wereldoorlog. Terwijl Parijs sliep neemt een verrassend perspectief onder de loep. Dit boek gaat vooral over de nasleep van de oorlog. Het doet ons nadenken over wat familie echt betekent in zijn kern. Is het iets puur biologisch of gaat het over meer dan dat?

Doorheen het boek lezen we vanuit de ogen van de biologische en adoptiefamilie van Sam. Ze hebben allemaal een ander idee over wat het beste is voor hem. Wat het allemaal zo treurig maakt is dat ik iedereen zijn gedachtegang kan volgen. Ik vond het hartverscheurend dat het wettelijke systeem ervoor zorgde dat Sam werd weggerukt van het enige thuis dat hij ooit had gekend. Om dan gedropt te worden in een ander land, bij mensen die hij helemaal niet kent en die een taal spreken die hij niet verstaat. Hoewel iedereen claimt het beste voor de hebben met Sam werd er vaak nog te weinig naar zijn mening geluisterd. Ik hoop dat er de dag vandaag al iets meer naar het standpunt van kinderen wordt geluisterd. Hoewel ik vrees dat hun mening nog te vaak als minder belangrijk wordt beschouwd dan de mening van volwassenen.

Ik geloof dat Terwijl Parijs sliep een boek is dat veel kan betekenen voor heel wat mensen. Het universele thema van familie zorgt ervoor dat het niet alleen geschikt is voor mensen die houden van historische fictie. Ik heb het alvast aangeraden aan verschillende personen uit mijn nabije omgeving.