Al jouw leugen – Rebecca Fleet (Lisa)

Vertaald door Irene Goes en Anne Jongeling

Na de dood van zijn vrouw is Alex als enige verantwoordelijk voor de opvoeding van zijn tienerdochter Jade. Hun leven loopt gewoon verder. Alex voelt zich pas opnieuw gelukkig als hij Nathalie ontmoet. Hun wittebroodsweken worden ruw verstoort door een brand. Alex was op de avond van de brand zelf niet thuis. Jade belandt in het ziekenhuis.  Ze houdt vol dat ze een man in huis heeft gezien enkele momenten voor de brand uitbrak. Nathalie beweert dat er geen man in huis is geweest. Eén van de twee vrouwen moet liegen. Alex moet zien uit te vissen wie hij gelooft: zijn vrouw of dochter? Als hij een oude foto van Nathalie in de kast vindt met een vrouw die ontzettend op haar lijkt weet hij helemaal niet meer wat hij ervan moet denken.

De opzet van Al jouw leugens wist meteen mijn aandacht de trekken, omdat ik een zwak heb voor verhalen met een onbetrouwbare verteller. Spijtig genoeg wist het mijn verwachtingen niet in te lossen.

Het verhaal is opgesplitst in twee tijdlijnen. De huidige tijd en een tijdlijn in het verleden van Nathalie. Ze creëerde een nieuwe identiteit voor zichzelf door iets wat er in haar verleden was gebeurd. Het is aan ons als lezer om samen met Alex uit te vogelen hoe de vork in de steel zit. Ik zag de grote plottwist al aankomen in de eerste vijftig pagina’s. Dit nam het merendeel van de spanning weg. Het verhaal wordt ontrafelt in een traag tempo. Doordat ik het al had uitgepuzzeld, was het niet altijd makkelijk om geboeid te blijven in de verhaallijn rond het verleden van Nathalie. Langs de andere kant vond ik Jade en Alex veel interessantere personages, maar spijtig genoeg kregen we slechts hier en daar wat details te weten over hun karakter en hun verleden. Jade wordt neergezet als een tweedimensionale tiener, maar Nathalie vermeldt dat ze haar aan zichzelf doet denken in haar jeugd. Hier wordt niet dieper op in gegaan.

Samengevat kan je dus wel stellen dat ik gecompliceerde gevoelens heb over het boek. Aan de ene kant vond ik het op sommige momenten langdradig, wanneer er werd uitgeweid over Nathalie haar verleden. Maar aan de andere kant had ik graag wat meer diepgang gezien bij de andere personages.