Het meisje dat kon vliegen – Victoria Forester (Emy)
Vliegend de wereld redden!
In Het meisje dat kon vliegen laat Victoria Forester ons kennis maken met Piper. Een meisje dat een speciale gave heeft: vliegen. Ondanks dat ze van haar ouders niet mag vliegen, doet Piper dit toch. Hierdoor komen de mensen in haar woonplaats er ook achter dat zij kan vliegen. Ineens staat er een mevrouw voor de deur. Zij heeft dé school voor Piper gevonden, waar Piper mag leren vliegen en nog heel veel andere dingen! Piper is helemaal enthousiast, want ze is nog nooit naar een echte school geweest. Alleen blijkt dat de kinderen op deze school niet veel leren, maar dat er iets gebeurt met hun gaven. Lukt het Piper en haar schoolmaatjes om de directeur op tijd te stoppen?
Een fantasieboek is Het meisje dat kon vliegen zeker. Alleen al de titel wijst op dingen die in de echte wereld niet gebeuren; een doodgewoon meisje dat ineens kan vliegen. Ook de (meeste) andere speciale gaven die de kinderen hebben zijn buitengewoon uniek. Bij sommige ´speciale gaven´ vraag ik me af of het echt zo uniek is, zoals intelligentie. Eén van de andere kinderen is bij de school binnengekomen omdat hij ontzettend intelligent is, maar maakt dat je uniek? Maakt intelligentie dat je zo bijzonder bent dat iemand deze gave van je af moet pakken?
Door de wijze waarop Victoria Forester dit verhaal geschreven heeft, leek het alsof je soms in een echte detective zat! De spanning bij de ontsnapping van de kinderen kon je overal voelen. Deze spanning voelde je vooral doordat Forester niet direct alle informatie in de eerste zin weggaf. Hierdoor kon je als lezer zelf een beeld maken van wat er zou kunnen gebeuren. Heel fijn!
Forester richt zich op de lezer tussen de 10 en 14 jaar oud. Het taalgebruik sluit ook goed aan bij deze leeftijdscategorie. Soms worden wat lastigere woorden gebruikt, of een lastige naam voor een bepaald dier, maar deze woorden worden dan direct goed uitgelegd. Hierdoor kunnen de kinderen het boek goed begrijpen!
Het verhaal wordt verteld vanuit een derde persoon. Als lezer kom je wel veel te weten over wat Piper meemaakt, maar de gevoelens van Piper krijg je via een derde persoon binnen. Dat houdt in dat je als lezer het verhaal net iets anders beleeft, dan wanneer het vanuit Piper geschreven wordt. Voor dit is niet erg storend, maar bij een heel gevoelig verhaal zou dat heel anders zijn. Forester heeft voor haar boek een prima keuze gemaakt door dit vanuit een derde persoon te vertellen.
Met Het meisje dat kon vliegen heeft Victoria Forester een fantastisch fantasieboek neergezet. Door haar schrijfwijze is er ruimte voor de eigen inbreng van de lezer. Hierdoor krijgt iedere lezer een eigen filmpje in zijn/haar hoofd dat afspeelt tijdens het lezen. Heel goed!
