Toffee – Sarah Crossan

Wanneer Allison van huis wegloopt, blijkt dat toch moeilijker dan gedacht, zo zonder plan. Wanneer ze een lege schuur tegenkomt, besluit ze daar te overnachten. Alleen is de schuur niet zo onbewoond als ze dacht. Hij hoort namelijk bij het huis ervoor, waar Marla woont. Marla leidt aan dementie en haar geheugen gaat zienderogen achteruit. Wanneer ze per ongeluk op Allison botst, verwart ze haar met een vroegere jeugdvriendin: Toffee. Allison besluit niet tegen Marla in te gaan, want terugkeren naar haar gewelddadige vader is wel het laatste wat ze wil. De twee lijken elke dag dichter naar elkaar toe te groeien en brengen het beste in elkaar naar boven. Maar kan Allison blijven weglopen van haar eigen leven?

Sarah Crossan won met Een in Nederland de Dioraphte Literatour Prijs en ook Nieuwe maan krijgt erg lovende kritieken. Met Toffee doet ze opnieuw wat ze zo goed kan: een eenvoudig, maar hartverscheurend verhaal brengen dat hard aankomt bij de lezers en dat allemaal in vrije vers.

Voor lezers die bekend zijn met het werk van Crossan zal haar typische vertelstijl meteen opvallen. Door het gebruik van de vrije versvorm leest het boek als een trein en komt de boodschap nog harder aan. Naast de versvorm is Crossan ook een meester in het gebruik van dubbele bodems, beeldspraak en vrije ruimte laten voor de lezer.

‘Ze denkt dat ik Toffee ben,
dus verbeter ik haar niet meer.
Bovendien
zou ik dat wel willen zijn,
              zoet en taai,
              een meisje met een naam
              waar mensen op kunnen kauwen.

               Een meisje waar ze hun tanden op
              breken.’
(p43)

De ruimte die ze laat voor de lezer zorgt ervoor dat die vanaf de allereerste bladzijde betrokken wordt in het verhaal en als het ware wordt uitgedaagd het hele boek zijn aandacht erbij te houden. De schoonheid van dit boek en verhaal zitten verstoppen in ontelbaar veel kleine dingen die de lezer moet ontdekken.

Het hele verhaal lang is duidelijk hoe Allison op zoek gaat naar haar identiteit, naar wie ze echt is. Dit wordt door de auteur mooi weerspiegeld wanneer Allison schakelt tussen Toffee en zichzelf. Maar ook tijdens de gesprekken die ze voert met Marla en met haar stiefmoeder Kelly-Anne. Ondanks de zware thematieken en onderwerpen die Crossan aanhaalt in dit boek zorgt de relatie tussen Marla en Allison voor verlichting. De dynamiek tussen hen is hoopvol en de manier waarop ze met elkaar omgaan doet geloven dat ze allebei wel op hun pootjes terecht zullen komen.

Sarah Crossan blaast de lezer opnieuw omver met een nieuw en pakkend verhaal dat een prachtige aanvulling biedt op haar eerder werk.