Oog om oog – Römer & Hock (Liselore)

Vier schoolvrienden komen een weekend samen op Schiermonnikoog. Enerzijds om het eredoctoraat van Lucas te vieren. Anderzijds om banden te breken of aan te dikken. Toch heeft niet iedereen zin in het weekendje. Lucas is namelijk een echte a-hole. Hij woont nu in de VS, waar hij een kind heeft met zijn vrouw, een voormalige studente van hem, Alexandra. Naar zijn eigen kind in Nederland kijkt hij niet meer om. Wanneer Sander te weten komt dat Lucas hem zijn toekomst heeft afgenomen, neemt het weekend een lichtjes voorspelbare wending. Duik mee in een verhaal waar onderlinge relaties wankel staan en er een wraakactie op komst is.

Het verhaal is vanaf pagina één absoluut niets voor mij. Ik lees meestal Young Adult, dus het is weer even aanpassen om volwassenenliteratuur te lezen. Aanvankelijk denk ik dus nog dat het aan mij ligt dat ik het boek maar niets vind. De personages zijn naar mijn gevoel te vlak uitgewerkt. Het gaat om vier vrienden, inclusief hun partners en kinderen én de ex-vrouw van Lucas. Römer en Hock willen ieder van hen beschrijven. Niet zo zeer hun karakters, maar wel hun achtergronden, wat voor mij niet echt een meerwaarde is voor het verhaal. Ik vind het wel potentieel hebben om goed boek te worden, maar de diepere uitwerking van de personages blijft uit. Op wie van de 13 personages moet ik me nu richten?

Ik vind het verschrikkelijk lastig dat je tot vér over de helft van het boek nog bezig bent met het “leren kennen” van de personages. Zo ontdek ik pas rond pagina 75 dat er een website is, namelijk www.awbruna.nl/oogomoog. Dit vind ik overbodig. Het principe is tof, maar ik zou als lezer niet ergens anders nog informatie moeten sprokkelen over de personages. Lezen is voor mij volledig in een boek duiken. Niet op sprokkeltocht gaan.

Het boek is geclassificeerd als een literaire thriller. Ik verwacht dus echt een goede portie spanning. Naarmate het boek eindigt denk ik tot drie keer toe: nu gaat het komen. Telkens bouwen Römer en Hock op naar iets, benutten ze het voor twee pagina’s en laten het dan weer los. Alsof ze de Mont-Ventoux willen beklimmen en na een kilometer een ander idee krijgen en terugdraaien. Ik snap er helemaal niets van. Op welke climax moest ik me als lezer nu focussen?

An eye for an eye is de enige duidelijke referentie naar de titel. Een wraakactie die anders uitdraait dan zou moeten. Met 13 personages waar je alles en niets over te weten komt. Met enkele climaxen die het een thriller zouden moeten maken, maar belange niet grondig genoeg zijn uitgewerkt. Oog om oog is geen hoogvlieger. Eerder een ondergrondse metro die af en toe een stop boven de grond maakt.