Onderbuik – Tine Bergen

Nina’s leven staat op zijn kop wanneer haar broer van huis wegloopt met zijn vriendin Lotte. Het enige wat Sander achterlaat, is een briefje met de boodschap dat ze zich geen zorgen moeten maken. Maar Nina gelooft niet dat haar broer zomaar zou weglopen en niks van zich zou laten horen als iedereen naar hen zoekt en zich zorgen maakt. De politie neemt de zaak niet al te serieus, want weggelopen tieners komen vaak zelf terug boven water.
Wanneer Vianne toevallig de fiets vindt van Sander, lijkt er toch terug schot te komen in het onderzoek. Maar de politie blijft zich stilhouden, dus besluit Vianne haar eigen onderzoek op te starten. Ze gaat praten met vrienden en familie van Sander en Lotte en zet daarbij haar eigen leven op het spel… Want wat als Sander en Lotte niet gevonden willen worden?

Tine Bergen leest graag spannende verhalen en duikt zelf in haar pen om een reeks psychologische thrillers te schrijven. Onderbuik is het eerste deel in de reeks Het College en het vervolg Onderstroom is ondertussen ook verschenen.

De lezer volgt het verhaal vanuit verschillende standpunten: eerst en vooral is er Nina, de zus van Sander, die haar ongezouten mening en ideeën geeft over de verdwijning van haar broer en het werk van de politie op haar blog. Dan is er Vianne die haar eigen onderzoek start naar de verdwijningszaak en er dieper wordt in meegezogen dan ze had verwacht. Tussen deze twee verhaallijnen door volgt de lezer ook het verhaal van Lotte en Sander. Zo heb je altijd een kleine voorsprong op Vianne en Nina, zonder eigenlijk te weten wat er echt aan de hand is. Dat houdt het verhaal over de hele rit boeiend en onvoorspelbaar, ondanks de kennisvoorsprong.

Persoonlijk vind ik Onderbuik een zeer sterke en gedurfde psychologische thriller voor de leeftijdscategorie. De meer geoefende lezer gaat zeker en vast kunnen genieten van de psychologie en de modus operandi, maar voor de doorsnee YA-lezer zou dit een ingewikkeld verhaal kunnen worden.

Het enige minpuntje aan dit eerste deel is het einde. Het komt nogal plots, alsof de auteur het verhaal zo snel mogelijk wilde afronden, maar toch blijven er veel verhaallijnen onafgewerkt en onvolledig. Toch zit er in bepaalde lijnen nog veel potentieel om verder inspiratie uit te putten en zou ik over enkele personages graag nog meer weten. Misschien kan ik maar beter onmiddellijk beginnen in deel 2?