Het huis voor ongewenste meisjes – Joanna Goodman (Lisa)
Canada in de jaren 60 van de vorige eeuw werd gekenmerkt door de rivaliteit tussen de Frans- en Engelssprekenden. Maggie groeit op als dochter van een Engelse vader en Franse moeder. Er wordt van haar verwacht dat ze trouwt met een Engelssprekende jongeman. Toch kan Maggie het niet helpen dat ze verliefd wordt op de Franssprekende Gabriel. Maggie is zestien wanneer ze bevalt van haar dochter Elodie. Ze wordt door haar familie gedwongen om haar af te staan. Wanneer er in 1955 wordt beslist dat alle weeshuizen worden omgebouwd tot psychiatrische instellingen, betekent dit een hele verandering voor Elodie. Ze groeit op met het idee dat ze gek is.
Wanneer haar moeder Maggie zelf meerderjarig is, gaat ze op zoek naar de dochter die ze heeft afgestaan. Maar met de Canadese wetgeving en de bescherming van de Kerk, blijkt dit nog niet zo makkelijk.
Ik ben niet erg thuis in de Canadese geschiedenis, maar het was interessant om een stukje van de wat donkerdere passages te leren kennen in dit boek. Ik heb nooit geweten dat er in Canada een gelijkaardige taalrivaliteit was als in België.
Het is verschrikkelijk dat honderden wezen opgegroeid zijn in de psychiatrie, alleen omdat dit voor de overheid goedkoper was om te sponsoren. Als ik dit lees, ben ik blij dat ik ben opgegroeid in de 21e eeuw. Joanna Goodman schrijft met Het huis voor ongewenste meisjes een verhaal dat dan wel fictie is, maar net zo goed echt gebeurd kon zijn in het Canada van de jaren 60. Het is geen zoetsappig verhaal met een happy end. Ze schets een erg realistisch beeld over de gevolgen van een jarenlange opsluiting. Ze geeft zelf kritiek op de populaire media die er in dit soort situaties vaak voor zorgen dat deze gebeurtenissen geromantiseerd worden.
Haar personages zijn erg menselijk. De ouders van Maggie dwingen haar om haar dochter af te staan, maar hebben daar ook hun redenen voor die uitgebreid aan bod komen in de roman. Ik kan erg appreciëren dat alle kanten van een verhaal verteld worden. Dit zorgt ervoor dat ik me nog beter kan inleven in een verhaal. Dit alles maakt dat het verhaal nog harder binnenkomt bij de lezer.