Een toren van koe – Pieter van den Heuvel (Marloes)

Een toren van koe? Serieus!

Wie De verhuisdieren kent, verwacht waarschijnlijk veel van Een toren van koe. In het prentenboek met tekst en illustraties van Pieter van den Heuvel staan wederom dieren centraal. Deze keer zijn het echter geen dino’s en andere grote dieren. Het gaat om de enige echte koe. Zou een boek over zo’n doodgewoon dier de jongere lezer echter wel kunnen plezieren?

Het verhaal wordt in weinig rijmende woorden beschreven. In een weiland vol koeien ontstaat een plan: er moet een toren gebouwd worden. Gelukkig krijgen de koeien hulp van de hele wei en ze gaan gestaag van start: ‘Suus en Truus gaan als derde, ze hebben eten meegenomen. Bertha kan niet wachten, dit is de klim van haar dromen!’. De toren wordt hoger en hoger en de koeien hebben steeds meer hulp nodig. Kranen, luchtballonnen, een octopus: geen enkele moeite wordt gespaard. De vraag is echter of het goed gaat komen.

Het prentenboek bevat rustige kleuren; iets wat we in De verhuisdieren ook al zagen. De focus komt hierdoor te liggen op wat er op de bladzijde gebeurt. Elke bladzijde vertelt een volgend stukje van het verhaal. Zo komt de octopus steeds hoger, zien we dat hulpmiddelen langzamerhand ingezet worden en wordt de ‘koetoren’ steeds completer. Het zijn rijke tekeningen, maar toch lijkt dat niet voldoende. Het verhaal oogt een beetje saai en is daarmee zeker niet geschikt voor jongere kijkers.

Het verhaal zelf bevat ook minder vernieuwing dan De verhuisdieren. Bij vlagen lijkt de rijm erg onnatuurlijk en ook de inhoud van het verhaal is niet verrassend, op het slot na. Op elke bladzijde wordt de toren van koe groter en op elke bladzijde krijgen de koeien het lastiger. Ze moeten innovatiever zijn om nog verder te kunnen. Het lijkt niet echt een ingrediënt voor een prentenboek.

Toch is het geheel – tekst en beeld – wel aantrekkelijk. De illustraties vertellen het verhaal dat in tekst niet geschreven wordt en dat maakt het boek compleet. Een toren van koe zorgt ervoor dat je als verteller/voorlezer meer moet doen dan alleen de woorden voorlezen en dat maakt het verhaal creatief. Elke keer dat het boek voorgelezen wordt, kan het verhaal iets veranderen, waardoor het elke keer weer verrassend is.

Hoewel Een toren van koe minder scoort dan De verhuisdieren, haalt het wat mij betreft een goede voldoende. De rijke illustraties vragen om een eigen, nieuw verhaal dat elke keer een beetje anders kan zijn. Het is een boek dat aandacht vraagt; van zowel lezer als kijker.