De aardbeiendief – Joanne Harris (Lisa)

Er zijn tien jaar verstreken sinds we Vianne Rocher en de andere bewoners van Lansquenet hebben gezien. Er is veel gebeurd in die periode. Anouk, ondertussen al 21, is bij haar vriend in Parijs gaan wonen. Rosette woont nog steeds bij haar moeder, maar wordt door de dorpelingen vreemd bekeken omdat ze ‘anders’ is. Wanneer Narcisse sterft, laat hij zijn geliefde aardbeienbos na aan Rosette. Dit is niet naar de zin van zijn dochter. Père Reynault is aangesteld om het testament uit te voeren en Narcisse gebruikt een brief om een laatste biecht af te nemen. Hier komt nog bij dat er een nieuwe winkel wordt geopend in Lansquenet. Voor de trouwe lezers klinkt dit maar al te bekend in de oren. Alleen staat Vianne deze keer aan de andere kant. Eén ding is zeker: er staan veranderingen te gebeuren.

In De aardbeiendief komen we onze favoriete personages van de voorgangers in de serie opnieuw tegen. Elk kampt met zijn eigen problemen. Vianne zit met zichzelf in de knoop over het loslaten van haar kinderen nu ze ouder worden. Père Reynault kampt met zijn eigen demonen nu er opnieuw herinneringen uit zijn jeugd naar boven komen. Rosette voelt dat ze anders is dan haar leeftijdsgenoten en gaat op zoek naar zichzelf. Dan is er ook nog de nieuwe winkelierster die belooft mensen hun problemen op te lossen met de hulp van een tatoeage. Joanne Harris verbaast me steeds opnieuw met haar vermogen om levenslessen in haar verhalen te stoppen.

In haar nieuwste verhaal probeert ze te ontdekken of er zoiets is als normaal. Het lezen van deze boeken is net zoiets als een kop warme chocola drinken (het liefst die van Vianne 😊), het voelt vertrouwd en geeft je een warm gevoel van binnen. Doordat je de personages door en door kent, hebben hun acties doorheen het verhaal een grotere impact die je als lezer echt voelt. Ik heb Vianne en haar acties doorheen het boek grondig vervloekt. Dit kwam net doordat ze niet strookten met het karakter dat we kennen van de vorige boeken. Joanne Harris weet dit echter goed te plaatsen naar gebeurtenissen uit Rode schoenen (vorig deel in de serie) Ik heb ook erg genoten van het verhaal van Narcisse. Het was een leuke afwisseling van het hoofdverhaal. Ik vond het ook wel grappig dat verschillende personages probeerden om het verhaal te pakken te krijgen.

Ik ben niet zeker of dit het laatste boek is in de serie of niet. Het leuke aan Joanne Harris is dat de boeken ook op zichzelf gelezen kunnen worden en dus ook kunnen eindigen na elk deel. Je krijgt enkel een vollediger beeld als je ze allemaal leest natuurlijk. Het valt dus nog af te wachten of het verhaal nog een vervolg krijgt of niet. Eén ding is alvast zeker. Ik krijg altijd honger na het lezen van deze serie 😉