Oscar en Felix: Het leven van een reserveknuffel – Annick Beyers
Felix is dolblij wanneer hij in de speelgoedwinkel wordt uitgekozen en eindelijk zijn taak als teddybeer kan gaan vervullen: een jongen of meisje blij maken met knuffels. Hij is zo gelukkig dat hij met de mama van Niki mee naar huis kan. Maar thuis verdwijnt Felix op de bovenste plank van de kast want Niki heeft al een knuffel: Oscar. Ze neemt hem overal mee naartoe en hij mag elke avond bij haar in bed slapen. Mama is bang dat Niki ontroostbaar zou zijn als ze Oscar ooit kwijtraakt en wil dat verdriet voorkomen door alvast een nieuwe Oscar klaar te hebben liggen. Alleen is Felix niet zo blij met zijn rol als reserveknuffel. Kan Felix een plan bedenken om toch het beste vriendje van Niki te worden?
Ik heb een beetje gemengde gevoelens bij dit boek. Enerzijds vond ik het een heel fijn verhaal met een origineel uitgangspunt. Het feit dat je als lezer Felix volgt en dat de teddybeer menselijke emoties en gedragingen stelt, is fijn om te volgen en maakt dat het boek leuk is om te lezen. De lezer maakt op die manier kennis met verschillende gevoelens: jaloezie, geluk en vriendschap komen aan bod tussen de twee knuffels. Tussen de hoofdstukken door wordt het verhaal telkens kort onderbroken voor een gesprek tussen Felix en de auteur. In het begin vond ik dit een heel fijne toevoeging omdat het verhaal een veel diepere betekenis krijgt en de jonge lezer mee gaat reflecteren over bijvoorbeeld wraakacties en emoties, maar langs de andere kant maakt dit het verhaal ook veel moeilijker en dit is in conflict met de vooropgestelde doelgroep. Het verhaal zelf is geschikt voor kinderen vanaf ongeveer vier jaar, maar de ‘wijze lessen’ tussendoor vind ik veel geschikter voor kinderen vanaf zes tot acht jaar. Dat is een beetje dubbel. Tegen het einde van het boek worden die onderbrekingen ook een beetje langdradig; je mist de flow van het verhaal omdat het elke keer wordt onderbroken en wil eigenlijk gewoon weten hoe het met de beren (verder)gaat.
Zelf zou ik dus niet weten voor welke doelgroep ik dit boek zou gebruiken. Het is vooral geschikt voor kinderen die houden van een iets diepere betekenis en daar ook open over willen nadenken en praten tijdens het (voor)lezen. De illustraties doen ouderwets aan, maar zijn wel leuk. De enige kanttekening daarbij is of kinderen van nu nog houden van dit soort tekeningen. Het verhaal zelf is leuk bedacht en voelt origineel aan omdat je meekijkt in het hoofd van een teddybeer met een missie: zijn status van reserveknuffel omwisselen voor eerste knuffel. En er is een deel twee!
