Feministen dragen geen roze (en andere leugens) – Scarlett Curtis

‘Ik ben een vrouw en ik mag zelf bepalen wat dat betekent.’ (p243, Swati Sharma)

Je kan er vandaag niet omheen: internationale vrouwendag! Maar wat is internationale vrouwendag en waarom is dit een speciale dag? Het internet zegt er het volgende over: ‘Aan de hand van een thema zoals emancipatie, discriminatie of racisme is er aandacht voor de strijdbaarheid en solidariteit van vrouwen. De datum is ontleend aan het feit dat in 1908 in New York de eerste staking van vrouwen heeft plaatsgevonden. Sindsdien komen vrouwen op 8 maart wereldwijd op voor hun rechten.’ Als vrouw, met een voorliefde voor boeken, is er dus geen betere dag om een nieuw en bijzonder boek in de kijker te zetten: Feministen dragen geen roze (en andere leugens).

‘Feminisme: het streven naar een gelijkwaardige behandeling van vrouwen ten opzichte van mannen. Horen we daar niet allemaal voor te strijden?’ (p95, Charlotte Elizabeth)

Bij het woord feminisme denken velen aan vrouwen die zichzelf, liefst naakt, vastbinden aan poorten en bomen, die hun bh’s in brand steken, hun hoofden kaalscheren en luidkeels protesteren tegen alles dat een penis heeft. Is dat echt wat feminisme is? Natuurlijk niet. Scarlett Curtis bundelt in Feministen dragen geen roze (en andere leugens) verhalen van meer dan vijftig vrouwen, van activisten tot Hollywoodactrices, over hun betekenis van en kennismaking met het feminisme. De openheid van de getuigenissen in combinatie met wetenschappelijk ondersteund bewijsmateriaal zorgen voor een boek dat geschikt is voor iedereen die meer wil weten over feminisme en misschien zelf aan de slag wil gaan met het f-woord.

‘Hoe kunnen we een samenleving oprichten waarin gelijke rechten zo normaal zijn dat niemand zelfs maar overwéégt om de abortuswetgeving aan te vechten of iemand minder te betalen op basis van hun gender…? Hoe kunnen we de toekomst veranderen als we de kinderen van nu geen basis van liefde en diep respect meegeven?’ (p69, Alison Sudal)

Mijn eigen zoektocht naar de betekenis achter het woord feminisme is tot op vandaag (en zeker tot voor het lezen van dit boek) erg beperkt. Ik heb als meisje in België nog niet al te vaak te maken gekregen met ongelijkheid op basis van mijn geslacht. Dat dacht ik toch, maar na het lezen van dit boek werd mij al snel duidelijk dat zelfs ik al te maken heb gekregen met een soort van onderdrukking. Hoe komt het dan dat ik dat zelf niet weet? Omdat het ons wordt aangeleerd om bepaalde gedragingen en uitspraken te classificeren als ‘normaal’ of als ‘grapje’. Moeten we dat blijven pikken? Reken maar van niet.

‘Ik zie het ook als iets wat het feminisme hopelijk kan ontketenen: ik hoop dat het ons allemaal de moed geeft om volledig onszelf te zijn en ons ervan kan overtuigen dat alle delen van onszelf oké zijn. Voor mij en voor jou en voor de jonge vrouwen die in dit klimaat opgroeien, en ook voor mannen – vooral voor mannen – die niet weten hoe ze hun gevoelens en hun eigen waarheid moeten uitdrukken’. (p44, Evanna Lynch)

Maar voor ik in een betoog verval over waarom ik feminisme belangrijk vind, kom ik tot de kern van dit boek: lees het. Meisje, vrouw, jongen, man, transgender, zwart, blank, homo, lesbisch, moeder, vader, broer, zus, buur… Wie of wat je ook bent: lees het. Enkel door met zijn allen op te komen voor gelijke rechten voor iedereen kunnen we wat veranderen en laat dat net hetgeen zijn waar dit schitterende boek voor zorgt: inzicht. Ik heb met veel belangstelling en verwondering de verhalen van al deze sterke vrouwen in me opgenomen en tot op vandaag blijven ze rondspoken in mijn hoofd. Sommigen proberen de pijn te verzachten door gebruik te maken van humor terwijl anderen enkel oproepen tot actie. De evenwichtige combinatie die al deze verhalen samen vormen, maken van dit boek het meesterwerk dat het is.

Hilarische anekdotes, herkenbare situaties en empowerment: dat is Feministen dragen geen roze (en andere leugens).