De eigenzinnigheden van Leah Burke – Becky Albertalli (Marloes)

Heerlijk cliché met een hoog zwijmelniveau

 ‘IK WIL NIET DRAMATISCH DOEN, maar God verhoede dat Morgan ooit nog onze setlist uitkiest. Dat kind is de midlifecrisis van een burgermannetje in het lichaam van een zesdeklasser.’ Wie geniet van direct taalgebruik vol humor, doet zich een plezier met De eigenzinnigheden van Leah Burke. De roman, geschreven door Becky Albertalli en vertaald door Margot Reesink, zit boordevol droge, bij vlagen zelfgerichte, maar vooral prikkelende humor.

Albertalli start haar roman op het moment dat Leah met haar vrienden repeteert voor de band. De groep staat voor de laatste weken van hun middelbare schoolperiode en vliegen daarna uit naar diverse universiteiten. Alles lijkt redelijk in kannen en kruiken: de vriendschappen lijken oersterk, relaties tussen onder andere Nick en Abby kunnen tegen een stootje en de eerste acceptaties vanuit de universiteiten stromen binnen.

Dit alles verandert wanneer Morgan niet geaccepteerd wordt door de universiteit. Het betekent dat Abby en Leah samen naar Georgia zullen gaan. Als klap op de vuurpijl maakt Abby het uit met Nick en plant zij met Leah een roadtrip naar haar nieuwe universiteit. Wanneer Garrett Leah min of meer vraagt voor de prom van school, is het drama compleet. Hoe kan de biseksuele Leah, die zich op geen enkel moment wil identificeren met de clichéwereld van highschool hier onderuit komen?

Vrijwel direct betrekt Leah de lezer bij haar verhaal. Regelmatig speelt ze in op de gedachtegangen van de lezer, ‘Wat feitelijk het enige buffet is, want we zitten bij Henri’s, en Henri’s is een bakkerij. Sorry, maar cupcakes zijn avondeten – jammer dan.’, en laat de lezer met veel plezier in haar gedachtegangen spitten. Zij is nét even anders dan de algemene puber, maar krijgt zeker ook met algemene puberproblemen te maken: ze mag haar vermoedelijk nieuwe stiefvader niet echt, bedenkt leugentjes om onder dingen uit te komen en is onzeker over haar gevoelens. Ze wil zich wel afzetten tegen de gevestigde clichéwereld op school, maar lijkt er niet onderuit te komen.

En juist dát gegeven versterkt het verhaal. Naarmate het verhaal vordert, neemt de hoeveelheid drama in De eigenzinnigheden van Leah Burke toe en krijgt Leah te maken met de gebruikelijke moeilijkheden: relaties die stoppen, jaloezie, dates die je eigenlijk niet wilt en het ontstaan van verliefdheid. Met een lach vol leedvermaak geniet je van de manier waarop zij haar leven op de rit probeert te houden. De typeringen om haar heen zijn behoorlijk cliché opgezet, maar versterken in dit geval het verhaal.

De eigenzinnigheden van Leah Burke wordt daarmee een zoetsappig verhaal waarbij je niet te veel diepgang moet verwachten. Zijdelings noemt Albertalli thema’s als racisme en in grotere mate biseksualiteit. Echter, veel aandacht krijgen de problemen, die zeker het bespreken waard zijn, niet. Wellicht hoeft dat in dit geval ook niet. De eigenzinnigheden van Leah Burke biedt voldoende humor en dramatische verlopen om van zichzelf al uit te nodigen tot genieten. Daar doet zelfs het clichématige einde niets aan af.