Verpest – Liesbeth van Kempen (Valérie)

Barbara de Korte baat samen met haar man Rob en hun twee zoontjes ‘Usine la court’ uit, een gerenoveerd fabriekspand dat stamt uit de Tweede Wereldoorlog en gevestigd is in Noord-Frankrijk. Ze verhuren er ateliers aan kunstenaars en Barbara geeft er workshops waarbij ze gebruik maakt van paarden.
Als de deelnemers voor de workshop arriveren, wordt al snel duidelijk dat dit geen eenvoudige opdracht zal worden. Ze blijken elkaar te kennen van de middelbare school waar er toentertijd iets grondig misgegaan is.
Yvonne en Tim zijn een egoïstische tweeling met obesitas die samen een sterrenrestaurant uitbaten; Saskia is een teruggetrokken fotografe en kan naar eigen zeggen beter met dieren dan met mensen overweg; Astrid is de enige deelnemer met een kind en is zeer angstig; Marjolijn is een verwaand, egocentrisch topmodel; Frank is een goedkope, leugenachtige charmeur en materialist en Marcel is een ijdeltuit met een eigen kledinglijn.

De spoken uit het verleden maken het voor Barbara zeer moeilijk om hen als groep te doen functioneren. Daarbij is ook Robs zus op bezoek om samen met haar partner Suzan het verlies van hun beste vriendin te verwerken die de zomer voordien vermoord werd. En dan is er nog de mysterieuze beeldhouwer Cecil, een buurvrouw die één van de ateliers van Barbara en Rob huurt, en eveneens een groot verdriet met zich meedraagt…
Barbara zelf heeft er al lang spijt van dat ze ingegaan is op de vreemde wensen van haar opdrachtgever. Als er bovendien steeds meer deelnemers beginnen te verdwijnen en er mysterieuze poppetjes opduiken, gaan de poppen pas echt aan het dansen.

Wie van Verpest een thriller van formaat verwacht, moet ik jammer genoeg teleurstellen. De spanning wordt heel geleidelijk opgebouwd en af en toe word je hier wat extra in getriggerd, maar op geen enkel moment zit je op het puntje van je stoel of bijt je je nagels bijna stuk als je een pagina moet omslaan. ‘Thriller’ is hier dus niet echt op zijn plaats.
Het verhaal begint nochtans veelbelovend. De proloog creëert de verwachting dat het erg spannend zal worden. Liesbeth van Kempen houdt die spanning ook goed vast tot op het einde maar de ontknoping is erg braaf. Daar waar je verwacht dat de personages het ene doen, doen ze dit net níet. Ze gedragen zich helemaal tegenovergesteld dan verwacht. Dat is jammer want het geeft je het gevoel dat er iets ontbreekt… Alsof je een hoofdstuk overgeslagen hebt of dat men er één vergeten is.

Het socio-emotionele aspect daarentegen werd over de hele lijn goed uitgewerkt en zorgt ervoor dat het verhaal met een lach en een traan eindigt en je het boek dus alsnog met een goed gevoel kan wegleggen.
Ook de thematiek rond pesten, waar Verpest eigenlijk om draait, komt voornamelijk op het einde goed tot uiting.
Ten slotte was het verdwijnen van de deelnemers, de poppetjes die her en der opdoken en de link met de sprookjes een originele uitvalshoek. De link met de sprookjesbende had hier zelfs nog wat meer of duidelijker uit de verf mogen komen.