De Cactus – Sarah Haywood

Susan Green heeft haar leven volledig op de rails. En met volledig bedoel ik ook echt volledig. Ze laat niets aan het toeval over, is een extreme structuurjunk en andere mensen vinden haar een moeilijk en stekelig persoon. Maar dat ziet Susan anders. Ze weet gewoon goed wat ze wil en heeft haar leven op orde: een vaste baan, een mooie verzameling van haar lievelingsplanten (cactussen), een appartement dat net groot genoeg is voor haar alleen en een leuke man met wie ze een soepele samenwerking heeft zonder dat ze elkaar iets verplicht zijn. Ze heeft alles perfect onder controle zolang haar broer haar gerust laat en haar moeder niet elke dag belt. Maar dan blijkt dat het leven Susans structuur danig in de war te wil gooien…

De Cactus is zo een boek dat je omwille van de kaft in je boekenkast wil hebben staan. Een kleurrijk geheel, afgewerkt met prachtige rosé-goudfolie zorgt voor een boek dat mij meteen aansprak. Maar wanneer je als lezer op de eerste bladzijden kennismaakt met Susan had ik de neiging wat afstand te nemen van het verhaal. Susan is koel en afstandelijk en in die mate gestructureerd dat ze andere mensen vervelend vindt en een beetje wereldvreemd lijkt op sommige momenten. Het hoofdpersonage heeft enkele hoofdstukken nodig om het ijs tussen zichzelf en de lezer te breken.

Na die hoofdstukken blijkt Susan toch ook menselijk te zijn en (als de auteur afwijkt van het te gestructureerd en koel zijn) best een aangenaam hoofdpersonage en gids te zijn doorheen het verhaal. Uiteindelijk had ik als jonge lezer zelfs heel wat raakvlakken met de gestructureerde en geordende Susan (alleen hoop ik daarin niet zo ver door te gaan…).

Het is grappig om te lezen hoe een persoon als Susan zo de weg kwijt raakt als haar leven niet loopt zoals gepland. Ze moet dingen ondernemen die ze anders nooit zou doen en contacten leggen die ze vroeger verafschuwde. Maar voor Susan heiligt het doel de middelen en is ze bereidt zo ver te gaan als nodig is om haar gelijk te krijgen. Maar achteraf blijkt toch vooral dat ze een mens is.

De Cactus is een heerlijk zomerboek dat makkelijk wegleest. Verwacht geen literaire hoogtepunten, maar geniet vooral van een verhaal van een ijzersterke vrouw die door het leven wordt verrast, ontdooit en op een andere manier besluit verder te gaan. Ik heb heerlijk genoten in de zon van dit mooie boek!