Het leven dat ik kende – Esther Boek

Roelf heeft het niet makkelijk in zijn leven, maar is oprecht gelukkig. Tot hij in één klap alles verliest waar hij zo van houdt. Hij blijft niet bij de pakken neerzitten en dat loont: met Sophie bouwt hij een nieuw leven op en alles lijkt te gaan zoals ze beiden willen. Maar dan slaat het noodlot opnieuw toe. Hun huis, met daarin alle herinneringen die hem dierbaar zijn, brandt volledig af. Enkele maanden later is het drama compleet wanneer de politie Roel arresteert en hem aanduidt als dader. Is hij schuldig? Of hebben ze de verkeerde te pakken? Waar rook is, is vuur…

Van Esther Boek verscheen bij Hamley Books eerder De perfecte moeder, een prachtig en aangrijpend verhaal waar ik enorm fan van was. En Esther Boek doet het opnieuw. Met Het leven dat ik kende zet ze een emotioneel verhaal neer dat elke lezer zal raken tot in het diepst van zijn hart.

Aan het begin van het verhaal volgen we Roelf voor de feitelijke brand. We leren hem kennen als een geduldige man en liefhebbende vader die bergen verzet voor zijn gezin. Hoewel het leven het hem niet altijd even makkelijk maakt, is hij een doorzetter en daardoor ben je als lezer meteen mee in zijn verhaal en voel je enorm veel sympathie voor dit hoofdpersonage. Het enige jammere aan de achterflaptekst naar mijn gevoel is dat die al deels verraad hoe het verhaal zal evolueren. De eerste helft van het boek gaat namelijk totaal niet over de gebeurtenissen die beschreven worden in die tekst en is er van een brand nog geen sprake. Daardoor zie je als lezer sommige gebeurtenissen aankomen, maar dat betekent niet dat ze minder impact hebben op jou als lezer. De auteur liet eerder zien dat ze op een voorzichtige, doch heftige manier kan omgaan met extreme gebeurtenissen en die perfect weet te vangen op papier. Dat doet ze hier opnieuw. De wending die het leven van Roelf neemt is verschrikkelijk en hartverscheurend, maar uit hoe hij daarmee omgaat spreekt ook hoop.

Pas in de tweede helft van het boek komen we terecht in het verhaal op de achterflap en verliezen we ook een klein beetje de feeling met het hoofdpersonage die zo voelbaar was in het eerste deel. Esther Boek creëert een soort afstand door de plotwending en de tastbare, emotionele kant van het verhaal verdwijnt grotendeels naar de achtergrond. Nieuwe thema’s krijgen meer aandacht en dat is deels erg jammer omdat de auteur zo goed is in het vatten van die alles veranderende gevoelens.

Hoewel de cover het niet meteen doet vermoeden, is Het leven dat ik kende een emotioneel en hartverscheurend verhaal over het leven van Roelf. De lezer sluit het hoofdpersonage meteen in zijn hart, maar verliest naar het einde toe af en toe de grip. Dit belet niet dat Het leven dat ik kende elke lezer naar de keel zal grijpen en ook na het lezen niet zal loslaten.