Tot de zon aan horizon vriest – Kathelijn Vervarcke

Lander en Chinouk leren elkaar kennen door een probleem dat ze delen: ze hebben allebei een moeder met een psychotische kwetsbaarheid. Maar ze staan beiden op een heel andere manier in het proces. Lander gaat verder met zijn leven en is blij dat zijn vader een nieuwe vriendin heeft, maar Chinouk voelt zich schuldig als ze haar moeder langer dan nodig alleen moet laten. Al snel ontstaat er een grote vertrouwelijkheid tussen hen. Om de gapende krater in hun hart te vullen, klampen de tieners zich stevig aan elkaar vast. Maar voor Chinouk betekent dit tegelijkertijd dat ze haar moeder moet loslaten. Dit stelt de relatie van Lander en Chinouk zwaar op de proef. Is hun liefde sterk genoeg om samen een nieuw evenwicht te vinden?

Dit is zo een boek met een titel waar ik meteen verliefd op werd. Chinouk en Lander zijn KOPP-kinderen (kinderen van ouders met psychische problemen) en dat zware thema sprak mij onmiddellijk aan omdat ik de afgelopen jaren kennis heb gemaakt met deze voor mij totaal onbekende wereld.

Het begin van het boek overrompelde mij wel een beetje. Nog voor je als lezer de personages kent en nog voor ze elkaar eigenlijk goed kennen, wordt je als lezer overspoeld door romantiek tussen Lander en Chinouk. Deze relatie tussen hen ontstaat naar mijn gevoel nogal snel. Maar eens ik door het begin was, stoorde dit mij minder.

De auteur hanteert een aangename schrijfstijl die vlot leest en ik denk dat dit boek dat wel kon gebruiken. Het zware thema komt op deze manier minder sterk naar voren, maar de sfeer blijft wel voelbaar. Vooral de mooie zinnen en woorden raakten mij heel erg. Een van de grootste pluspunten aan dit boek is dat de auteur de zware thematiek kan schetsen in prachtige zinsconstructies en daar kan ik als lezer enorm van genieten!

Daarnaast zet dit boek de lezer ook aan het denken. Ik genoot van de liefde tussen de personages tussen alle problemen en tegenslagen door en dat ze daardoor net dichter naar elkaar toe groeiden, zorgde voor een warm gevoel vanbinnen. Het verhaal trekt soms de waarde van ware liefde in twijfel, maar laat uiteindelijk liefde de kern zijn van alles.

Ondanks de thematiek, zorgt de auteur voor een vlot leesbaar verhaal dat mijn kennis en ideeën over KOPP-kinderen heeft uitgebreid en bijgeschaafd op een verwarmende manier. Zonder de lezer de les te willen spellen, nemen Chinouk en Lander je mee in hun rollercoaster dat het leven voor hen is en ze laten je zelfs na de laatste bladzijden niet los. Kathelijn Vervarcke schreef een zeer sterk tweede boek.