Als doden slapen – Mel Hartman

Heb je deel één en twee nog niet gelezen van deze trilogie? Sla dan de korte inhoud (de volgende alinea) van het boek over. Zo voorkom je spoilers!

In het derde en laatste deel van de trilogie keert April terug naar Terr wanneer ze door Hecate wordt gevraagd een probleem op te lossen. Johan Alda, de enige die vorige keer is kunnen ontsnappen, broedt op een nieuw plan om rijk te worden dankzij de bijzondere wereld en wezens op Terr. April en haar vrienden vrezen dat de kwaliteit van het leven van hun medebewoners op Terr daarbij niet Alda’s hoogste prioriteit zullen zijn. Daarnaast wordt het tijd dat April aan het beheersen van haar krachten gaat werken, voor het te laat is. Kunnen ze Johan Alda tegenhouden en Terr in veiligheid brengen?

Eerst en vooral: ik vind het verschrikkelijk dat met dit derde boek ook meteen een einde komt aan de heerlijke verhalen over April. Stiekem hoop ik dat ze nog eens ergens op zal duiken, misschien als toevallige passant in een ander boek van Hartman want ik vind haar een fantastisch personage. De humor, die vooral ontstaat daar haar sarcasme, is heerlijk en geeft het hele boek een luchtigere toon. Daarnaast is er in dit boek ook veel ruimte voor personage Tom, de butler van kabouter Pat. Hij krijgt een belangrijke rol en is ook veel meer aanwezig dan in de andere boeken, maar dat is allesbehalve storend. Omdat April op aarde leeft en Tom niet zo bekend is met Aardse uitdrukkingen, ontstaat er vaak verwarring, wat opnieuw heel erg grappig is. De interactie tussen beiden maakt dat je je als lezer heel erg thuis voelt in het boek.

Daarnaast is het fijn dat ook Zev en Ilse terug meer in het verhaal worden betrokken. Ze werden in het vorige boek even naar de achtergrond verplaatst (wat daar zeker oké was), maar stiekem vind ik het toch leuk om ook door hun ogen naar Terr te kunnen kijken. Hun verbazing en verwondering zijn fijn en ‘herkenbaar’ voor de lezer.

Zonder al te veel te verklappen over het einde, kan ik zeggen dat ik bijna van mijn stoel viel door de ontknoping, maar gelukkig komt de auteur de lezer ook daar nog een beetje tegemoet… Check het vooral zelf 😉

Met spijt in het hart sloeg ik Als doden slapen toe want hiermee komt een einde aan de Dodenreeks van Mel Hartman. Ze heeft in dit derde boek nog eens alles op alles gezet en een spannend, grappig en vlotlezend verhaal gecreëerd waarin de lezer nog één keer kan genieten van Terr en alles wat daar bij hoort. Dit is zonder twijfel een van de beste fantasyreeksen die ik ooit las!