De juwelendief – M.G. Leonard & Sam Sedgam

Spannende jacht naar de dief

In De juwelendief beschrijven M.G. Leonard en Sam Sedgman een spannende jacht naar de juwelendief. Alex gaat met zijn oom Ben mee op de laatste reis van de bekende stoomtrein de Hooglanden-expres. Op deze trein komen allerlei bekende mensen, waaronder het Britse koningshuis. Alex is de enige die weet dat er nog één iemand meereist, maar niemand anders mag weten dat deze persoon meerijdt. Opeens verdwijnen er allemaal kostbare juwelen. Wie heeft hier iets mee te maken? Alex is de enige die de waarheid boven tafel kan krijgen, maar geloven de volwassenen hem?

Het verhaal in De juwelendief is op zo’n manier geschreven dat de lezer echt merkt dat het voor kinderen bedoeld is. De geschreven taal is aangepast op het leesniveau van kinderen van 9 – 12 jaar. Daarnaast zijn de avonturen zo beschreven dat je het echt kunt zien vanuit de ogen van een even oude jongen. Een reis helemaal naar Schotland en terug met de traagste trein ter wereld samen met zijn rare oom was in zijn ogen niet echt een avontuur. Kinderen willen graag iets beleven, en zoals Alex in deze zin beschreef zou hij naar eigen zeggen geen avonturen beleven. Echter, niets bleek minder waar. Hij bleek de enige te zijn die de diefstal op kon lossen en daarnaast moest hij een groot geheim proberen te bewaren.

Voor lezers die niet uit Engeland komen is de reis die de Hooglanden-expres maakt soms best wel lastig te volgen, doordat er allemaal plaatsnamen en namen van stations genoemd worden die niet bekend zijn. Daarom is voor in het boek de routekaart opgenomen. Wanneer je tijdens het lezen niet meer weet waar de trein is, kun je dit bekijken op de routekaart. Heel goed dat Leonard en Sedgman hieraan hebben gedacht. Daarnaast hebben ze achter in het boek een tekening opgenomen die de indeling van de trein laat zien. Hierdoor is het voor kinderen duidelijk om te bedenken hoe de trein eruit moet zien en waar alles zich afspeelt.

Leonard en Sedgman besteden binnen het boek regelmatig wat tijd aan het leren kennen van de personages. Zo weten we dat oom Ben een journalist is en veel reizen met treinen meemaakt om hier vervolgens over te schrijven. Daarnaast komen ook de relaties tussen de personages naar voren. Die onderlinge relaties en de kennis die je van de personages opdoet zorgen ervoor dat het verhaal nog spannender wordt. Heel goed!

De illustraties, gemaakt door Elisa Paganelli, vullen het verhaal super aan. Op sommige momenten moeten Leonard en Sedgman beschrijvend schrijven, zoals wanneer Lenny in de kamer van Milo is om onderzoek te doen. Zij moet de kamer beschrijven voor Alex zodat hij hier een tekening van kan maken. De toevoeging van de illustratie is hierbij van groot belang, zodat het voor kinderen ook visueel gemaakt wordt. Daarnaast is de omslag van De juwelendief super gemaakt! Je ziet daarop meteen twee kinderen staan: Alex en een ander meisje. Wanneer je begint te lezen kom je erachter dat er alleen maar volwassenen op de trein zijn. Wie is dan dat meisje van de voorkant? Dit zorgt ervoor dat je blijft lezen, want je wil erachter komen wie dat meisje is. Wederom iets wat sterk is aan dit boek!

Met De juwelendief hebben M.G. Leonard en Sam Sedgman een leuk boek kinderboek neergezet waar veel kinderen lol mee zullen beleven. Het is een boek waar veel in gebeurt, wat het aantrekkelijk maakt voor kinderen.