De kleur van de zon – David Almond
De kleur van de zon vertelt het bijzondere verhaal over de jongen Davie. Op een dag tijdens de zomervakantie ontdekt Davie dat Jimmy Killen is vermoord, een jongen die bij hem in het dorp woont. Voor iedereen is het overduidelijk wie de dader is want de families Killen en Craigs zijn al jaren in een gewelddadige strijd verwikkeld. Maar zo eenvoudig is het niet. Davie trekt de heuvels in om na te denken over de grote veranderingen in zijn eigen leven en de moord op Jimmy Killen. Daarbij komt hij heel wat onverwachte wijsheid tegen…
David Almond schreef eerder onder andere Het wonderbaarlijke verhaal van Angelino Brown en De jongen die met piranha’s zwom. Voor mij was De kleur van de zon de eerste kennismaking met deze jeugdauteur en het is een naam die ik niet meer uit het oog ga verliezen.
Almond heeft een bijzondere schrijfstijl waar je van moet houden. Er zullen zonder twijfel lezers zijn die dit boek met tegenzin uitlezen of het zelfs niet volledig uitlezen, maar laat je daar zeker niet door afschrikken. Zijn opvallend magische schrijfstijl zorgt ervoor dat elke gebeurtenis een ‘absurd’ randje krijgt, waardoor je als lezer niet goed weet of je de rauwe feiten of een subjectief perspectief krijgt op alles rondom Davie heen. Het is best moeilijk om dit boek te vangen op papier omdat er zoveel dingen gebeuren die je als lezer zelf nog niet helemaal vat en die waarschijnlijk nog kunnen doorsijpelen en rijpen in je hoofd. Dit geeft je de kans dit boek zonder twijfel opnieuw en opnieuw en opnieuw te lezen en elke keer nieuwe bodems te ontdekken en verborgen luiken open te trekken.
Almond heeft oog voor detail wanneer hij zijn personages laat bewegen doorheen het verhaal; elk detail uit de omgeving wordt door hem met uiterste precisie neergeschreven wat ervoor zorgt dat het decor, de bloemen, de bijen en de blauwe lucht, de lezer lijken te omringen, en dat het hele verhaal lang. En eigenlijk begint dat proces al bij de cover van het boek. De dubbele bodem die hier al van uitstraalt, kenmerkt de stijl die zo typerend blijkt te zijn voor Almond en zijn personages.
Dat dit boek niet iedereen zal aanspreken is een feit, maar als het wel je ding is, zal je overrompeld worden door krachtige personages met diepe gedachtes en mijmeringen over het leven, de dood en alles daartussen. Over deze auteur zijn de laatste woorden nog niet gezegd.
