De poppenmeester – Sam Holland

Op een schijnbaar doodgewone maandagochtend komt een man onder de wielen van een locomotief terecht. Het lijkt een duidelijk geval van zelfmoord. Inspecteur Cara Elliot wordt naar de plaats delict geroepen en zet haar vraagtekens bij het sterfgeval. Ze haalt haar broer, ex-rechercheur Nate Griffin, over om te helpen, maar hij heeft zijn eigen problemen.
Dan volgen er meer opmerkelijke sterfgevallen: een schizofrene man, een vrouw die haar dementerende moeder verzorgt en een slachtoffer van verkrachting. Heeft iemand hen de dood ingejaagd? En wat hebben ze met elkaar gemeen? Kunnen Cara en Nate de waarheid achterhalen voordat er meer slachtoffers vallen?

De reacties op De echoman waren lovend en ik was zelf ook enorm fan van het debuut van Sam Holland. Eerder verscheen ook De 20, een losstaand verhaal dat ik ook kon smaken, maar dat niet kon tippen aan haar eerste boek. Nu is er De poppenmeester, het los te lezen vervolg op De echoman waarin de lezer opnieuw op pad gaat met inspecteur Cara Elliot. Hoewel dit boek perfect losstaand te lezen is, wordt er heel vaak verwezen naar het eerste boek, waardoor het toch aan te raden is eerst De echoman te lezen.

Het boek heeft vanaf de start een heel donkere en grimmige sfeer die meteen voelbaar is. Die zwaarte komt bij de lezer meteen binnen en is misschien net niet de perfecte start van het boek. Het duurt een tijdje voor je opnieuw een klik hebt met Elliot omdat je haar moet gaan zoeken onder een zware, duistere deken die onbekend is. Toch is de keuze van Holland voor deze sfeer te begrijpen: ze kiest ervoor dit verhaal te laten beginnen na de zaak over de echoman, die heel zwaar was voor Elliot en het team. Dat het hoofdpersonage zich niet goed in haar vel voelt, is dus allesbehalve raar, maar het vormt een stroef begin.

Gelukkig is Sam Holland niet de eerste de beste thrillerauteur en trekt ze de lezer al snel mee in een nieuwe case, die op het eerste zicht geen zaak lijkt voor een team dat moordenaars opspoort. Het is boeiend om te lezen dat Elliot terug durft vertrouwen op haar buikgevoel na de eerdere zaak waar ze fouten heeft gemaakt. Dat maakt van haar een minder stereotiep hoofdpersonage en inspecteur en toont aan waarom Holland eerder de Max Zilveren Vleermuis in de wacht kon slepen: ze kan een stukje schrijven!

De poppenmeester is een boeiende, spannende thriller die beduidend minder bloederig is dan zijn voorganger De echoman. Voor mij persoonlijk kan dit nieuwe verhaal niet tippen aan het eerste boek, maar het is wel een waardige opvolger en inspecteur Cara Elliot blijft een fantastisch hoofdpersonage om meer over te lezen. Ze is menselijk, een dappere vrouw en een voorbeeld voor velen: ze worstelt met haar gevoelens en de balans tussen werk en privé. Dat maakt haar herkenbaar voor veel lezers. Duimen maar dat er meer boeken met Elliot in de hoofdrol mogen volgen.