Onzichtbaar – Edith van Walsum

Hendrik, een oude man die alleen in zijn huis woont, en Diane, een jonge meid die rustig in het leven staat, hebben op het eerste zicht weinig met elkaar gemeen. Tot ze op een dag door een vreemde valpartij met elkaar in contact komen. Hendrik kijkt vol melancholie terug op zijn bestaan als journalist en verliest zichzelf veel te vaak in de drank. Diane daarentegen is een meisje dat zich liever op de achtergrond houdt en zich thuis helemaal niet meer gelukkig voelt. De enige die ze daar nog heeft is haar lieve hond Sebastiaan. Langzaamaan ontstaat er een vriendschap tussen deze twee totaal verschillende mensen. Ze kijken samen naar het verleden én de toekomst.

Onzichtbaar is zo’n boek dat niet echt opvalt en waar je als lezer in eerste instantie niet veel van verwacht. Het verhaal bevat geen uitzonderlijkheden of spannende intriges, maar dat heeft het op zich ook niet nodig. Het is vooral de bedoeling dat de lezer zich verliest in de mijmeringen van Hendrik die langzaam zijn leven terug wil oppakken en daar de hulp van Diane goed voor kan gebruiken. Helaas duurt het erg lang voor beide personages echt met elkaar in contact komen en bewaart de lezer hierdoor een zekere afstand tot hen. Wanneer ze dan eindelijk een echte band lijken op te bouwen is het verhaal als het ware te kort om de band volledig te laten ontplooien.

Hendrik is misschien een beetje stereotiep in die zin dat hij zijn werk mist, zich eenzaam voelt en daardoor zijn toevlucht zoekt in alcohol. Heel vaak springt bij hem de gedachte op dat hij zijn leven eens drastisch moet veranderen, maar dat lijkt hem in zijn eentje niet te lukken. Dat maakt van Hendrik wel een mens die voor de lezer misschien niet herkenbaar maar wel tastbaar wordt en niet aan de oppervlakte blijft hangen. Op dat vlak is Hendrik misschien ook wel het sterkste personage van de twee. Over Diane weet de lezer minder en pas tegen het einde aan komen er enkele bijzonderheden aan het licht die de lezer een heel andere kijk geven op de gebeurtenissen. Dit vormt een boeiende inkijk omdat de lezer naar de voorbije pagina’s gaat terugkijken en alles opnieuw gaat plaatsen door de nieuwe inzichten.

Deze roman bevat elementen die het nodig heeft om tot een prachtig verhaal geweven te worden, maar de uitwerking laat hier en daar te wensen over. De personages hebben net wat te veel inleiding nodig om vlot naar voor te komen en hun relatie wordt iets te weinig uitgediept. Maar al bij al vormt het een aangename leeservaring.