Als ik het haar had verteld – Laura Nowlin (#2)
Finn heeft altijd van Autumn gehouden. Ze is niet gewoon zijn buurmeisje of de dochter van zijn moeders beste vriendin, ze is zijn alles. Maar ze is niet zijn vriendin. Dat is Sylvie, en Finn zou haar nooit pijn kunnen doen, dus Autumn weet niets over zijn gevoelens. Al is zijn beste vriend Jack daar niet zo zeker van. Hij heeft Finn en Autumn samen gezien. Hoe kan ze het niet weten? En hoe kan hij Finn steunen en beschermen als een gebroken hart onvermijdelijk lijkt? Het lot kan wreed zijn voor verliefde mensen. Krijgen ze een nieuwe kans?.
Na mijn teleurstelling over Als hij bij mij was gebleven, begon ik met enige twijfel aan het vervolg Als ik het haar had verteld. Dit boek is net als zijn voorganger enorm populair op TikTok en werd enthousiast onthaald door lezers. Toch vroeg ik me af of het verhaal deze keer wél zou weten te overtuigen.
Wat meteen opvalt, is dat dit boek een andere insteek heeft dan het eerste deel. Waar Als hij bij mij was gebleven vooral vanuit één perspectief werd verteld, lees je dit keer het verhaal vanuit drie personages: Finn, Jack en Autumn. Hierdoor krijg je een bredere kijk op de gebeurtenissen en worden bepaalde momenten uit het eerste boek in een nieuw licht gezet.
Het eerste deel wordt verteld vanuit Finn en voelde voor mij direct als een herhaling van het eerste boek. Veel scènes en gebeurtenissen komen opnieuw voorbij, alleen nu gezien door zijn ogen. Dat zorgde ervoor dat het soms wat traag aanvoelde, al moet ik zeggen dat Finn als personage wel aangenaam is om te volgen. Zijn perspectief gaf nét genoeg nuance om toch door te blijven lezen.
Het tweede deel, verteld door Jack, vond ik daarentegen een sterke toevoeging. Hij brengt nieuwe inzichten in het verhaal en laat zien hoe de gebeurtenissen vanuit een compleet ander standpunt beleefd werden. Dit gaf het boek de verdieping die ik in het eerste deel gemist had.
Het laatste deel, waarin Autumn opnieuw centraal staat, was voor mij een twijfelgeval. In het eerste boek draaide alles om haar, dus ik was bang dat dit deel overbodig zou zijn. Toch wist Nowlin hier nog extra lagen aan haar verhaal toe te voegen. Je volgt Autumn ná de gebeurtenissen uit het eerste boek, waardoor je een beter beeld krijgt van hoe ze omgaat met alles wat is gebeurd.
De schrijfstijl is opnieuw vlot en de vertaling is goed gedaan, wat ervoor zorgt dat het boek makkelijk wegleest. Maar ondanks de interessante perspectiefwisselingen bleef de herhaling een groot minpunt. Sommige stukken voelde onnodig langgerekt, wat het leesplezier verminderde.
Als ik het haar had verteld is een boek waar je van houdt of niet. Het voegt op sommige vlakken zeker iets toe aan het eerste deel, maar bevat ook veel herhaling, waardoor het niet helemaal uit de verf komt. Helaas waren deze twee boeken niet helemaal aan mij besteed, maar ik kan me voorstellen dat liefhebbers van emotionele en gelaagde verhalen hier wél van zullen genieten.
