Recensie: Knockemout-serie

De drie boeken uit de reeks Knockemout zijn niet meer weg te denken van TikTok en Instagram. Lucy Score scoorde zeker op sociale media met deze trilogie, maar ik ben altijd een beetje terughoudend als een boek of serie zo populair wordt. Soms stelt het boek veel minder voor dan de hype, soms overtreft het alle verwachtingen. Hoe zit het met de Knockemout-trilogie?

Boek 1: Things We Never Got Over
Naomi heeft een slechte dag. Ze is haar eigen bruiloft ontvlucht, wordt bedrogen door haar onsympathieke en beruchte tweelingzus en krijgt plotseling de zorg voor een nichtje van wie ze niet eens wist dat ze bestond. Bad Boy Knox heeft geen plaats voor drama in zijn leven, maar een knappe vreemdelinge zet alles op z’n kop. Haar leven implodeert recht voor zijn neus en hij besluit haar te helpen. Zodra ze alles weer op de rit heeft, kan hij terugkeren naar zijn eigen, rustige leven. Tenminste, dat was het plan…

Toegegeven: ik heb dit boek veel te lang in de kast laten liggen, om twee redenen. Eén: hij is echt dik en dat maakte me een beetje bang. Want twee: stel dat deze reeks overhyped is én je moet je dan door zo’n dikke pil heen worstelen?

Maar eerlijk is eerlijk: ik vond dit eerste deel GE-WEL-DIG! Het heeft alles wat een goede romance nodig heeft: boeiende (en sexy) hoofdpersonages (bad boy Knox is iemand om verliefd op te worden!), veel humor en spannende verhaallijnen die de lezer geboeid houden. Vanaf de start had ik spijt dat ik niet eerder in dit boek begonnen ben want ik heb genoten van de eerste tot de laatste bladzijde.

Je kan je voorstellen dat ik dus dolenthousiast onmiddellijk in boek twee ben gestart toen boek één uit was want ik wilde meer te weten komen over Nash, de broer van Knox, die we ook leren kennen in boek één. Maar…

Boek 2: Things We Hide From The Light
Politiecommissaris Nash is in het dorpje Knockemout bekend om twee dingen: hij is een echte good guy en in uniform is hij nog knapper dan hij al is. Maar twee kogels hebben een flinke deuk in zijn zelfvertrouwen bezorgd. Hij revalideert na een schietpartij en kampt sindsdien met paniekaanvallen en nachtmerries. Hij houdt dit voor iedereen verborgen, alleen zijn buurvrouw Lina ziet de echte Nash. Hoewel ze met hem te doen heeft, wil ze eigenlijk zo snel mogelijk weer uit Knockemout vertrekken. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan, zeker als Nash en Lina plotseling op elkaar aangewezen zijn.

Maar… Dit boek was een zware teleurstelling, zeker na boek één. Het pikt in op een gebeurtenis uit het eerste boek, maar er is veel minder verhaal en achtergrond aanwezig bij Nash en Lina dan bij Naomi en Knox het geval was. Het verhaal moddert een beetje aan, is een heel stuk minder emotioneel en boeit de lezer veel minder. Toch heb ik het boek uitgelezen. Het voelde weliswaar aan als een opgave op sommige momenten, maar ik wilde na boek één toch de reeks kunnen afmaken.

Dat maakte natuurlijk dat ik een beetje twijfelachtig aan boek drie begon, maar Lucian boeide me enorm dus met gekruiste vingers nam ik dikke pil nummer drie erbij.

Boek 3: Things We Left Behind
Lucian heeft maar één doel voor ogen: hij wil een imperium opbouwen en zal alles op alles zetten om zijn familienaam te zuiveren. Geld en macht zijn de enige dingen waar hij aan denkt. Hoewel, een pittige bibliothecaresse leidt hem af. Sloane moet niets weten van Lucian en zijn familie, maar een geheim uit het verleden verbindt hen aan elkaar. Na een onenightstand slaat hun geruzie om in een heel ander soort spanning. Hoe kunnen de twee enemies ooit lovers worden als ze zo verschillend zijn?

En wat een verademing was dat na boek twee. Lucian en Sloane, twee personages die je al kent maar waar je zo weinig over weet, komen eindelijk aan het woord en ik heb genoten van elke bladzijde. Haters to lovers, romance, spice… Dit boek heeft het allemaal. Daarbovenop hebben Lucian en Sloane zo’n lang verleden samen dat er heel veel te vertellen valt en blijf je geboeid lezen om te ontdekken waar ze elkaar van kennen en hoe hun relatie is geworden wat die nu is.

Dit derde deel is een waardige afsluiter van de trilogie – en voor mij het beste boek van de reeks.

Conclusie
Terechte hype? Zeker wel, al begrijp ik nog steeds niet wat er met boek twee is gebeurd. Ik vond het zo ontzettend jammer dat dat boek voor mij zo tegenviel want geloof me: ik wilde het echt graag leuk vinden. Maar laat je daar zeker niet door tegenhouden want boek één en drie verdienen alle liefde!